Książka opowiada historię znanego i utalentowanego pisarza, który na skutek wypadku traci pamięć. Ostatnie słowa, które zapisał przed wypadkiem: „zakochałem się w nieznajomej”, kryją tajemnicę, którą postanawia rozwiązać. W swoich poszukiwaniach odkrywa, że cały otaczający świat wypełniony jest pisarzami i fikcją literacką. Świat rzeczywisty zaczyna niebezpiecznie przeplatać się z tym, co wymyślone przez innych autorów – co jeszcze bardziej gmatwa zagadkę. Fabuła ma w sobie coś z pomysłów Philipa K.Dicka i choć w pewnych momentach wydaje się naciągana, ogólnie wciąga i szybko przerzuca się kartki. Autor stosuje też ciekawy zabieg i angażuje czytelnika w swoją grę.

Książka roi się od przemyśleń Somozy na temat obecnego rynku literatury, mnogości nic nieznaczących nagród, coraz mierniejszych autorów bez wyobraźni, potęgi wydawcy i sprowadzenia roli autora do kontraktowego wykonawcy zamówienia.

Dałem książce ocenę 4. Chętnie przeczytam "Jaskinię filozofów" – styl Somozy i wrzucane przez niego co jakiś czas ‘cukiereczki’, w postaci celnych spostrzeżeń czy intrygujących przemyśleń, warte są poświęcenia czasu.