„Gwiazdy dawno już znikły w pomroce powszechnej i lecieli tak po omacku, aż naraz statkiem rzuciło, że wszystkie sprzęty, garnki i narzędzia załomotały, i poczuli, jak lecą gdzieś, i to coraz szybciej; wreszcie gruchnęło przeraźliwie i statek, dosyć miękko osiadłszy, znieruchomiał w pochyleniu, jakby się w coś nieruchomego wbił dziobem. Oni więc do okien, lecz na zewnątrz ćma zupełna – choć oko wykol; a już łomot słychać, ktoś niewiadomy, a straszliwej siły, przemocą się do wnętrza dobiera, że ściany skaczą. (…) Patrzą – a w otwór ktoś gębę wsadza, tak wielką, że o tym, aby mógł cały w ślad za nią wejść – i mowy nie ma; gęba zaś jest niewymownie przykra, oczyskami cała od góry do dołu, wzdłuż i w poprzek wysadzana”.

(fragment książki)


Stanisław Lem – pisarz, myśliciel, futurolog. Jego książki zostały przetłumaczone na ponad 40 języków. Maestrią kreowania odległych światów zaskakuje i zadziwia kolejne pokolenia czytelników.

Opowieści „Cyberiady” to oryginalny stop baśni, fantastyki, materii „naukowo-technicznej” i pierwiastka filozoficznego. Świat przedstawiony przez Stanisława Lema zamieszkują istoty nie będące produktem natury i jej swoistych prawideł, lecz projektowania i perfekcyjnego konstruktorstwa. Ludzie są dla robotów stworami budzącymi grozę. W miejsce biologicznego rozrodu zjawia się inżynieria, której mistrzami są dwaj bohaterowie książki: wiecznie rywalizujący ze sobą Trurl i Klapaucjusz. Wyczyny konstruktorów prowadzą do niesłychanie zabawnych zdarzeń, jednak z ich fantastycznych przygód można wysnuć bardzo poważne wnioski.

[Wydawnictwo Literackie, 2017]