Książka z dziurą - mam wydanie z 1982 roku, w którym brakuje kilkunastu stron. Na szczęście znalezienie i wydrukowanie nie stanowi już problemu.

Poważniejszym problemem jest treść, ciągle mam wrażenie, że to jakiś szkic, że autorka wpadła na coś ważnego pomiędzy powieściami dla młodzieży, zanotowała pomysł, ale nigdy go nie rozwinęła. Brakuje mi pogłębienia kluczowej przecież postaci, jaką jest córka głównej bohaterki - Maria została przedstawiona jako osoba infantylna i dość głupia, bezrefleksyjna i zadowalająca się namiastką życia, a właściwie od niego uciekającą. Nie wiemy nic o jej relacjach z ojcem, ani o młodości, która taką ją ukształtowała. Małżeństwo jej i Piotra jest w gruncie rzeczy tragiczne, może przez to dość realistyczne, gdy lojalność i przyzwoitość kierują decyzjami wbrew emocjom.

Powieść, choć napisana 35 lat temu, jest zaskakująco współczesna, dziś temat emigracji i zerwanych więzi jest z pewnością znacznie bardziej aktualny niż w okresie, gdy powstawała, a wybory dokonywane przez bohaterów wydają się bardziej zrozumiałe, choć przecież trudne, i dla wielu karygodne. Justyna ponosi zresztą bolesne ich konsekwencje i to na wielu płaszczyznach.
Przeszkadza mi sztuczność języka pojawiająca się w niektórych partiach i zupełnie niewspółczesne kłęby gryzącego w oczy dymu tytoniowego.

Między pierwszą a kwietniem (Siesicka Krystyna) - 4