"Rok biblijnego życia" to książka opowiadająca o eksperymencie przeprowadzonym przez redaktora magazynu "Esquire". A.J. Jacobs, bo tak nazywa się autor, Żyd z pochodzenia, liberał, w sprawach wiary agnostyk, podejmuje niezwykłą próbę życia przez rok jak najbardziej zgodnie z Biblią. Zapytać można, cóż w tym niezwykłego, przecież wielu ludzi stara się żyć w zgodzie z Pismem Świętym?! I tu zaczyna się zabawa, nie wszyscy bowiem przyjmują biblijne zasady tak dosłownie jak on.

Na tym właśnie ma polegać trudność tego roku, w trakcie którego bohater staje przed wieloma trudnymi wyborami. Przyzwyczajony do laickiego trybu życia, nie od początku radzi sobie z wypełnianiem swojej misji. Boga poznaje poprzez próbę dotarcia do samego sedna wiary. Pomocna ma okazać się w tym iście biblijna powierzchowność, broda à la Mojżesz i odzienie w stylu przodków sprzed kilku tysięcy lat. Zestawienie cech, tak charakteru jak i wyglądu, Izraelity okresu wyjścia z Egiptu z wielkomiejską dżunglą, gdzie przyszło żyć naszemu bohaterowi, daje wielce komiczną mieszankę. No bo któż z nas nie zaśmiałby się na widok człowieka sprzed kilku tysiącleci, grającego na dziesięciostrunnej harfie w centrum Nowego Jorku lub siedzącego w metrze na własnym krześle, rozkładanym w trzy sekundy z niepozornej laski pasterskiej.

Książka jest utrzymana w humorystycznym tonie, ale nie ucieka od podejmowania ważnych i dyskutowanych współcześnie tematów. Bardzo podoba mi się, że zagłębiwszy się w tekst, autor próbuje dokonać własnej interpretacji Biblii lub stara się porównać istniejące już poglądy na dany temat i wybrać ten najbliższy swojemu sumieniu. Dzięki temu rok biblijnego życia staje się faktem, bohater żyje według Biblii, ale i w zgodzie z samym sobą. Tworzy w ten sposób bardzo niecodzienny i oksymoroniczny wręcz, ortodoksyjno-liberalny-judeo-chrześcijański światopogląd. Książka pomaga dostrzec, jak wieloaspektowym i niejednoznacznym tekstem jest Biblia, a także jak jest ona interpretowana w różnych kręgach wyznaniowych i pod różnymi szerokościami geograficznymi. Pokazuje też, jak przyjęcie zasad odbiegających czasem od uznanych przez nas za własne i jedyne właściwe potrafi ubogacić nasz system wartości i zwrócić naszą uwagę na drobne rzeczy, których do tej pory nie zauważaliśmy.

Gorąco polecam tę książkę, gdyż daje nam ona wspaniałą lekcję tolerancji, empatii, a nawet kulturo- i religioznawstwa, jednocześnie pokazując, jak ważny we współczesnym, pędzącym świecie jest dystans do samego siebie i tegoż właśnie świata.