– Chodzi o to, że Zachód nigdy nie wyzbył się protekcjonizmu tudzież interwencjonizmu państwowego.
– Czyli, jeżeli dobrze rozumiem, według Pana rynek zupełnie wolny to mit?
– To więcej niż mit – to kit! Zwyczajne kłamstwo. Nasi heroldowie wolnego rynku słusznie potępiają system państwa opiekuńczego, które wykoleja, osłabia, degeneruje instynkt współzawodnictwa, ale błądzą ufając rynkowi całkowicie, zwłaszcza rynkowi finansowemu, który już nie raz dowiódł, że nie jest zdolny do permanentnej sensownej autoregulacji. We wszystkich krajach Zachodu i we wszystkich stadiach kapitalizmu interwencjonizm oraz protekcjonizm grały pewną, czasami dużą rolę. Jeśli jakieś państwo zachodnie chce narzucić innemu państwu reguły rynku absolutnie wolnego, bez krztyny centralnego interwencjonizmu i protekcjonizmu – to tylko dla własnej korzyści. Inaczej mówiąc: taki nauczyciel stuprocentowo wolnorynkowej gospodarki chce ucznia wyrolować, żeby zbić kasę. Zresztą nawet świecki bóg wolnorynkowych ultrasów, Adam Smith, widział – o czym ci ultrasi zupełnie zapomnieli – niezbędność kontrolowania wolnego rynku przez państwo, zwał to "niezbędnymi krokami". Całkowity brak państwowego interwencjonizmu Zachód stosował tylko dla zbrodni; właśnie ów brak bywał przyczyną hekatomb, exemplum miliony (tak, miliony!) ofiar kilku irlandzkich klęsk głodowych, z których ostatnia miała miejsce w latach 80-ych XIX wieku*.

---
* Waldemar Łysiak, "Łysiak na łamach 5 oraz wywiad-rzeka. Old Fashion-Man", wyd. Exlibris, 1997, ss. 203-204.