Znany podróżnik Jacek Pałkiewicz zabiera swoją żonę Lindę i nas, czytelników na wycieczkę do Dubaju.
Książka "Dubaj. Prawdziwe oblicze" nie zaskakuje. Znajdujemy w niej to, co znaleźć się spodziewamy. Autor pokazuje miasto powstałe zaledwie pół wieku temu dzięki determinacji i ambicjom szejków, szczególnie zaś obecnie tam panującego Muhammada ibn Raszida al-Maktuma. Niewiarygodna kultura przepychu, raj Allacha, świątynia konsumpcjonizmu. Dzięki Pałkiewiczowi możemy podziwiać najwspanialsze budowle, najwyższe hotele, najbogatsze galerie handlowe. Bo w Dubaju wszystko musi być naj. Tak jak Burdż Chalifa najwyższy budynek przypominający odwrócony sopel lodu, jak Burdż al-Arab, słynny hotel w kształcie żagla, na pobyt w którym pewien profesor sprzedał kawalerkę w Krakowie, ale starczyło tylko na sześć dni... Wszystko tu jest nowe, bogate, sztuczne - mówi o Dubaju Linda, żona Pałkiewicza, z pochodzenia Włoszka, a więc osoba, która piękno ma we krwi. Nie zachwyca się jednak przepychem Dubaju. Mówi, że po pobycie w takich luksusach nic już nie będzie wyglądać tak jak dawniej.

Dubaj to jednak nie tylko bogactwo za petrodolary. To także tysiące biednych robotników najemnych z Indii, Pakistanu, Bangladeszu, Filipin pracujących w tragicznych warunkach, żyjących w ubóstwie. Wykorzystywanych do niewolniczej pracy. To autor chciał pokazać przede wszystkim. Kontrast, o jakim nie mamy pojęcia. I to mu się świetnie udało.

Jacek Pałkiewicz napisał "Islam kontra Nowy Jork równa się 11 września. Islam plus Nowy Jork to Dubaj."



Dubaj: Prawdziwe oblicze (Pałkiewicz Jacek)