„»Kroniki paryskie« były wygłaszane na antenie Radia Wnet od ponad trzech lat. Obecnie wydajemy je drukiem w celach dydaktycznych. Jeżeli historia ma być nauczycielką życia, należy ją przypominać. (...) Uznaliśmy, że warto przypomnieć te sprawy i jeszcze wiele innych, dla lepszego zrozumienia Francji, Polski, ale i tego wszystkiego, co dzieje się dziś na coraz dziwniejszym świecie”.


„Jeden z moich doktorów jest Żydem algierskim, lekarz mojej żony jest Żydem tunezyjskim. Minister pracy nazywa się El Khomri i jest Marokanką, podobnie jak minister edukacji Najat Belkacem. Mer VII dzielnicy, Rachida Dati, jest również Marokanką. Woźnymi w muzeach są przeważnie Pakistańczycy i Murzyni, szoferami autobusów najczęściej Algierczycy.

Z dwóch czołowych komentatorów politycznych radia francuskiego jeden jest Algierczykiem, drugi Marokańczykiem. Poza sezonem turystycznym w metrze widzi się niewielu Białych, w niektórych dzielnicach Paryża prawie wcale. Czołową gwiazdą radia jest Cyryl Hannouna, Żyd tunezyjski. Główny gwiazdor telewizji podaje się za Żyda rumuńskiego, ale jak się wydaje, pochodzi z Łańcuta.

(...)

W tych warunkach zaliczać Polskę do Europy Wschodniej zakrawa na nieporozumienie. Z pewnością twierdzenie, że Paryż został skolonizowany przez ludy swoich dawnych kolonii, jest przesadzone, niemniej można powiedzieć, że Paryż stał się miastem orientalnym w kostiumie europejskim, tak jak o Londynie, że został metropolią azjatycką. Ale Warszawę i Kraków powinno oprawić się w ramki i pokazywać dzieciom jako miasta europejskie, takie jak niegdyś istniały na kontynencie i których już nigdy nie zobaczycie. Wbrew wysiłkom pana Gaudena, który przed wycofaniem go z Instytutu Książki przekonywał zagranicę, iż główną atrakcję Krakowa stanowi położenie w pobliżu Auschwitz”.

[Radio Wnet, 2016]