James M. Cain (ur. 1882 r., zm. 1977 r.) amerykański powieściopisarz, dziennikarz i scenarzysta, był również górnikiem, nauczycielem i żołnierzem. Przez pewien czas pracował w Nowym Jorku dla „World” oraz „The New Yorker”. Następnie zamieszkał w Hollywood, gdzie przez siedemnaście lat pisał powieści i scenariusze filmowe, tworząc zręby nowego gatunku literackiego – czarnego kryminału.

„Listonosz dzwoni zawsze dwa razy”, historia szalonej namiętności, która prowadzi do zbrodni, a w końcu niszczy samą siebie, pamiętna z filmu Rafelsona i Mameta z Jessicą Lange i Jackiem Nicholsonem w rolach głównych, to najbardziej wstrząsająca powieść Caina, uchodząca, obok „Czyż nie dobija się koni?”, za najlepiej oddającą atmosferę czasów Wielkiego Kryzysu.

„Podwójne odszkodowanie” (1936) jest o dwa lata późniejszą wariacją na ten sam temat. W latach czterdziestych odniosło niebywały sukces kinowy. Jak napisał Raymond Chandler, scenarzysta filmu, „Podwójne odszkodowanie” zapoczątkowało modę na filmy kryminalne.


„...naprawdę dobra powieść kryminalna jest warta przeczytania nawet wówczas, gdy ktoś wyrwie ostatni rozdział”.
Raymond Chandler o „Podwójnym odszkodowaniu”

[Dom Wydawniczy Rebis i Wydawnictwo Alfa-Wero, 1995]