Komentarze użytkownika SirChristopher

Mądre dzieci - 5 Urocze, zabawne, bezpruderyjne, pełne energii i optymizmu, chociaż niepozbawione nuty goryczy. Miejscami (zwłaszcza pod koniec) całość idzie w stronę totalnego absurdu i przesady, ale uznaję to za element konwencji, w końcu życie to teatr. Główne bohaterki mogą mnie adoptować w każdej chwili. :) Drażliwe tematy: Krótkie formy i punkty zapalne - 5 Jak zawsze u tego autora - magia, niepokój i humor. Dochodzę do wniosku, że Gai...

Prawdopodobnie zadecydują względy praktyczne - nowsza wersja jest krótsza, a nie mam ostatnio zbyt dużo wolnego czasu. Z drugiej strony, zniechęca mnie Clooney (zupełnie go nie trawię) i mam wrażenie, że film dosyć mocno odbiega od pierwowzoru literackiego. Zobaczymy, co przyniesie los :)

Rzeczywiście atmosfera zaczyna się zagęszczać, więc jestem dobrej myśli, ale bohaterka - pod warunkiem, że nie przejdzie jakiejś znaczącej przemiany duchowej - będzie mnie chyba irytować do samego końca. Chętnie przeczytałbym alternatywną wersję tej książki, w której narratorką byłaby osoba pokroju Beatrice, wtedy dopiero byłyby fajerwerki :)

Szału nie ma, jest rak - 4+ Bardzo ciekawy, w wielu momentach zabawny i z pewnością poruszający wywiad. Podobają mi się poglądy księdza Kaczkowskiego, jego szczerość i poczucie humoru. Byłoby 5, ale miałem nadzieję, że będzie więcej o funkcjonowaniu hospicjum, a nie da się też ukryć, że pod koniec książki jej energia i iskra jakby oklapły. Solaris - 5 Pozycja zaliczana do klasyki science-fiction, moim zdaniem słusznie. Język i styl Lema miej...

Czytając takie książki lubię sam "prowadzić śledztwo" i obstawiać podejrzanych, no i muszę przyznać, że Chmielewska wyprowadziła mnie w tej książce w pole, totalnie mnie zaskoczyła. Chociaż jak trochę o tym pomyśleć, już po przeczytaniu, to w sumie swobodnie można było się domyśleć, kto jest mordercą :)

Książka mi się spodobała, doskonale trzymała w napięciu, ale zakończenie jest moim zdaniem dosyć naciągane i niezbyt satysfakcjonujące. Swoją drogą, byłem dosyć blisko, jeśli chodzi o wytypowanie mordercy, bo od początku stawiałem na Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Ex aequo (o matko, dobrze napisałem?) z Carpe Jugulum to moja ulubiona książka Pratchetta. Mnóstwo akcji i jak zwykle rewelacyjnych aluzji do współczesności. A oprócz Igorów zawsze rozwalają mnie te trzy siostry, na które trafił uciekający Vimes :)

Zgadzam się w całej rozciągłości :) Książka aż skrzy się humorem i świetnymi nawiązaniami do różnych aspektów naszej wspólczesnej popkultury, na dodatek jest pełna akcji i świetnych dialogów, to zdecydowanie moja ulubiona książka Pratchetta.

To ja się wyróżnię :) Pierwsza część była przeciętna, ale przebrnąłem. W trakcie drugiej utknąłem w połowie, ale jakimś cudem zdołałem zakończyć. Przy trzeciej wymiękłem jakoś w trakcie i tylko zerknąłem na sam koniec, żeby zobaczyć jak to wszystko się skończyło. Potem zastanawiałem się, dlaczego tak opornie mi to szło i chyba doszedłem do pewnego wniosku. Otóż moim zdaniem największą wadą cyklu są bohaterowie. Płascy, papierowi, pozbawieni jak...