Komentarze użytkownika sail

Raczej obyczajowy, z subtelnym humorem tam gdzie trzeba. Właściwie tylko tło jest obyczajowe, bo tak w ogóle to jest to klasyczny kryminał.

Na ogół potrzebuję ciszy, żeby czytać. Czasem jednak książka wciągnie mnie tak bardzo, że nie wiem, co się dookoła mnie dzieje. Tak jakbym przestała widzieć, słyszeć i czuć.

Nie cierpię Aarfy'ego z "Paragrafu 22" Josepha Hellera, bo to idiota i w dodatku podły. Nie trawię Mistrza z "Mistrza i Małgorzaty" - eskapista, niepotrafiący stawić czoła problemom. Powinien walczyć o swoje jak facet. Może i był z niego genialny artysta, ale cóż nam po takim artyście, skoro nic sobą nie reprezentuje. Pisarz oprócz tego, że jest pisarzem, powinien być kimś jeszcze. Rachityczny poecina... Nie mogę znieść Wielki...

Najgorszy był film "Cztery wesela i pogrzeb". Niech już takich więcej nie będzie.

Najbardziej lubię filmy Polańskiego - to geniusz na miarę Beethovena lub Shakespeare'a. Jednak moim ulubionym filmem jest "Mechaniczna pomarańcza" Stanley'a Kubricka, nakręcona na podstawie powieści Anthony'ego Burgessa pod tym samym tytułem. Następnie "Nóż w wodzie", "Śmierć i dziewczyna", "Pianista", "Lista Schindlera", "Forrest Gump", "Dziewczyny do wzięcia" - komedia obycza...

Uwielbiam Beethovena. Najbardziej podoba mi się III Symfonia "Eroica". Lubię też operę. Muszę jeszcze dodać, że nie jestem żadną tam melomanką, znam tylko parę nazwisk kompozytorów i dyrygentów oraz najpopularniejsze utwory. Zresztą słoń mi na ucho nadepnął - mam absolutny anty-talent do śpiewu, tańca i gry na czymkolwiek.

Ja też tak czasem mam, że czytam kilka książek jednocześnie. Chociaż staram się tego unikać i ostatnio mi się udaje. Ostatnim razem nie wytrzymałam i zaczęłam czytać dwie albo trzy książki. A teraz jakoś się trzymam...

Czechow odwołuje się w tym opowiadaniu do stoickich założeń Marka Aureliusza i polemizuje z nimi. Na przykładzie bohaterów udowadnia, jak obłudne i niesprawiedliwe jest tłumaczenie ludzi, którym jest dobrze w życiu, że ci biedniejsi mają przynajmniej bogate życie wewnętrzne, że trzeba cieszyć się tym, co się ma i nie narzekać na swój los. A przecież szczęście należy się wszystkim. Uważam ten utwór za największe dzieło Czechowa.