Komentarze użytkownika dot59

Drobna korekta: pomyliłam się przy przepisywaniu ocen, przy "Kochankach mojej mamy" powinno być 4,5.

U mnie tyle: Powróćmy jak za dawnych lat... czyli Historia polskiej muzyki rozrywkowej: Lata 1900-1939 (4,5) + Piosenka przypomni ci... czyli Historia polskiej muzyki rozrywkowej: Lata 1945-1958 (4) [czytatka: Czytatka-remanentka III 20 ] Harmonia zbrodni (4,5) [recenzja: Morderstwo, miłość, muzyka] Życie średniowiecznej rodziny (4) [recenzja: Dzieje rodu Pastonów w listach zapisane ] Zaraz będzie po wszystkim (4) [recenzja: Jeden dzień p...

Regulamin się kłania: >> Podstawowa zasada Forum BiblioNETki służy do wymiany poglądów i opinii na tematy dotyczące książek i czytelnictwa. Pamiętaj! Dyskutujemy o książkach i ich autorach, a nie o osobach, które czytają i recenzują książki. <<

Dzięki, też skorzystałam!

I skusiłam się, choć na co jak na co, ale na niedobór książek nie narzekam :-).

Miałam dokładnie to samo wrażenie: zupełna przeciętność, owszem, napisana bez formalnych usterek, ale też bez "tego czegoś", co sprawiało, że lektura innych powieści Segala mnie wciągnęła. I że z nich coś pamiętam - bo z tej kompletnie nic; przeczytałam zarys treści z Twojej recenzji i nie mogę sobie przypomnieć ani jednej sceny...

Niewiele mam w domu żywego inwentarza, bo choć to budynek stary, jeszcze przedwojenny, widać warunki klimatyczne w nim niesprzyjające dla rozmaitych mikrostworzonek. Pająki, których się boję jak ognia, najwyraźniej uznały, że skoro mimo to nic im nie robię, to i one mnie zaczepiać nie będą; jeśli więc siedzą gdzieś za szafami, a nie spacerują po moim łóżku czy dywanie, moje dobre samopoczucie pozostaje niezmącone. Rybiki cukrowe – o których ...

No nieee... jak to nikomu, a innym użytkownikom?

Też sądzę, że nie mogą się wszyscy zamknąć w domach, bo musiałoby to dotyczyć każdego - lekarzy i pracowników elektrowni, wodociągów, służb oczyszczania miasta itp., strażaków i sprzedawców w sklepach spożywczych, pocztowców, transportowców i policjantów - a wtedy kto udzielałby pomocy chorym (nie tylko na koronawirusa, ale na zawał, żółtaczkę, astmę, cokolwiek, co nie może czekać) i innym potrzebującym, kto dowoziłby żywność, usuwał awarie? Ale ...

Ja bym jednak nie potępiała z założenia wszystkich, którzy się boją zarazić - bo może oni się nie boją o siebie, ale o innych? Niestety ten wirus nie jest jeszcze tak dobrze poznany jak grypa, ale wiadomo, że w odróżnieniu od grypy można zakażenie przejść, samemu nie zachorowując, ale przenosząc wirusa na innych. Przy czym dokładnie nie ustalono, jak długo i w jakiej odległości trzeba przebywać obok osoby zarażonej, żeby się samemu zarazić, an...

Dam przy najbliższym spotkaniu (ach, kiedyż?...).

No właśnie, ja musiałam chyba te pierwsze oglądać, a raczej właśnie podglądać, bo raczej kryminalne były. Z tamtych czasów to jeszcze mgliście sobie przypominam serial z równie pięknym Richardem Chamberlainem, "Doktor Kildare", chyba pierwszy serial medyczny na świecie?

Z tego wszystkiego widziałam tylko "Dunkierkę"(ocena analogiczna) i "Łowcę androidów"(zupełnie do mnie nie trafił, nie moje klimaty). Aha, no i "Świętego", ale tak dawno, że nie pamiętam nic prócz czołówki :-); a Ty go oglądałaś w ramach powtórki sentymentalnej (jeśli tak, to widzę, że nie sprawdził się po latach), czy nadrabiania zaległości?

Drodzy uczestnicy, przed Wami ostatnie dwie doby trwania konkursu. Każdy z dusiołków został już przynajmniej raz odgadnięty, co nie znaczy, że nie zostało już pola do popisu. Pamiętajcie, że służę autorskimi mataczeniami - i indywidualnie, i na forum.

A mnie go było żal, bo to fatalne jest, jak się taki umysł marnuje za sprawą własnej słabości. Miciuś też zmógł coś dwa tomy, po czym stwierdził, że z nim nie chce mieć do czynienia.

A mnie cała seria niesamowicie wciągnęła, każdy tom jednym tchem połykałam!

Naprawili przed deklarowanym czasem, tak że jestem do dyspozycji! Na ten moment stan konkursu jest taki: - uczestników dziewięcioro; - dusiołków nieodgadniętych pięć: 2, 4, 10, 25 i 28 Cztery z nich są produkcji rodzimej, zaś rodzicielka piątego ma nazwisko sugerujące polskie, a przynajmniej słowiańskie korzenie. Jedyny mężczyzna spośród tej piątki rodziców, gdyby żył, niebawem obchodziłby imieniny. Zaś jedna z czterech pań jest najs...

I to jest piękne, że można tak się różnić gustami, ale nie napadać na siebie, jeśli jest się o danej książce innego zdania :-). Miło mi!

Oj, przykro mi, że się poczułaś wprowadzona w błąd - ale dla mnie było to i ciekawe, i ważne. Chyba nie powinnaś się moimi recenzjami kierować, bo patrząc na oceny, to bardzo rzadko Ci się podoba to, co mnie - różnica jest na ogół w granicach 2 punktów, czasem większa, a tylko sporadycznie mniejsza...

[*]. Szkoda człowieka, szkoda bystrego umysłu i ciętego pióra.

Do 5 dnia konkursu z tematem odważyło się zmierzyć 5 współzawodniczek. Najłatwiejsze do odgadnięcia okazały się dusiołki nr 5, 11, 13 i 17, a najtrudniejsze - nienamierzone dotąd przez nikogo - 4, 10, 12, 22, 25 i 28. Autorskie mataczenia do tychże zapewniam, w miarę postępu dochodzenia, a na razie garsteczka podpowiedzi ogólnych: 1. dusiołków krajowych jest więcej, niż wszystkich pozostałych, a powstałych w XX w. więcej, niż w XXI (stars...

Ja się najpierw przymierzałam do papierowych, ale ceny miały mniej zachęcające, a na ebooki trafiłam w promocji :-).

Dopiero co sobie zakupiłam "Z polskiego na nasze" i "Starszego pana B" - i już się cieszę, choć się jeszcze do nich nie zdążyłam dobrać!

Pierwsze Agatkowe spotkania za mną. Styczeń: Karaibska tajemnica (recenzja: Kiedy się nic nie dzieje, lepiej nie oglądać zdjęć!) Luty: Dlaczego nie Evans? (recenzja: Niebezpieczne ostatnie słowa)

W "Ani ze Złotego Brzegu" jest tam tego od metra, podobnie w "Ani z Szumiących Topoli". "Wymarzony dom" też lubię, dlaczego nie, i "Dolinę Tęczy", i "Rillę ze Złotego Brzegu".

Luty całkiem zadowalający lekturowo: Maryla z Zielonego Wzgórza (4,5) [recenzja: Zanim zjawiła się Ania] Historia naturalna zmysłów (4,5) [recenzja: Na co nam oczy, uszy, nos, język i skóra?] Spod kozetki: O pewnym psychiatrze i jego najdziwniejszych przypadkach (5) [recenzja: Usłyszeć to, co niewidoczne, naprawić to, co nienamacalne ] Inne pozytywne uczucia też wchodzą w grę: Korespondencja 1972-2011 (5) [recenzja: Napisane, naklejone] D...

Ojej, to rzeczywiście byłoby dzieło!

Lee Marvin to do każdego takiego obrazu by pasował, fakt; a gdzieś czytałam wywiad z Lee Childem, który stwierdził, że gdyby pisał przygody Reachera 40 lat temu, też by w jego roli widział Marvina, ale skoro zrobił to teraz, jakoś się pogodził z Cruisem, niższym od Reachera o głowę, jeśli nie więcej, a i z postury też nie całkiem w tym typie... Ale wracając do tematu, w tym przypadku nie wyobrażałam sobie obsady, bo dawno, dawno temu widziałam ...

No, też prawda, że jakby komuś szczególnie zależało na umieszczeniu swojego tekstu bez udzielania się, to mógłby "na pałę" wlepić 30 ocen dowolnym książkom i też by nikt nic na to nie poradził. Co do tej szansy... to jest pewnie taka, jak szansa wygrania w Lotto już nawet nie 20, ale 2 milionów... i jak szansa, że zdołamy jakoś zapobiec promocji tandety forsowanej przez niektóre wydawnictwa...

No nie wiem, chyba jak tu podam nazwę, to może nie będzie to reklama - jest takie coś o nazwie "Czytam pierwszy", gdzie użytkownicy dostają punkty za zamieszczenie jak największej ilości... no, powiedzmy, że niekoniecznie recenzji, raczej wyrażonego w sposób dowolny zdania na temat danej książki... w najróżniejszych miejscach, a za te punkty otrzymują gratis kolejne książki (oczywiście z puli egzemplarzy promocyjnych dawanych przez wydawnictwa, w...

A propos 3, to w tej chwili zdecydowaną większość jednorazowych "użytkowników" stanowią osoby albo współzawodniczące o punkty w pewnym serwisie, albo stanowiące "narzędzia" promocji określonych tytułów, być może zresztą w części przypadków jest to takie "dwa w jednym". Użytkownik taki rejestruje się i najczęściej, nawet nie wystawiając oceny, wrzuca tekst, który czasem można uznać za recenzję, a czasem... spuśćmy na to zasłonę tajemnicy, kto ciek...

Na piękną rocznicę - piękna książka: Dom tęsknot

Mogłaś nawet czytać nie tyle dawno, co nie w tym przekładzie; ja, gdybym czytała tylko raz, chyba bym nie rozpoznała, ale ponieważ czytałam wielokrotnie i oryginał, i jedyny słuszny przekład Skibniewskiej, miałam ten obraz w głowie i domyśliłam się pomimo zupełnie innych słów.

Dziękuję za świetny konkurs i za mataczenia! Rozpoznałam co prawda aż trzy dusiołki nieczytane, ale nie rozpoznałam dwóch czytanych, i to jakich... i jednego, także czytanego co najmniej dwa razy, który z kompletnie niepojętego powodu mam nieoceniony... oj, siadłam i wstydziłam się!

Ach... no pewnie, że czytałam 16! I nawet mam, więc sobie zaraz sprawdzę, która to część. Dzięki, a nad resztą zaraz pomyślę.

Ech... nostalgia... W młodości marzyłam o tym, żeby napisać list do Osieckiej z wyrazami wdzięczności, że potrafi tak prosto i wzruszająco wypowiadać moje myśli i uczucia. Nie zdobyłam się na to, obawiając się, że nawet jeśli list dotrze (a przecież nie znałam adresu), to tak ważna osoba nie będzie się fatygowała odpisywaniem jakiejś obcej licealistce. Kiedy dojrzałam na tyle, że mogłabym wykrzesać z siebie odwagę i determinację (oj, trwało to ...

Mnie tych samych i jeszcze trochę (np. 16, 19 i 25); dopiero jutro będę miała chwilę czasu, żeby przysiąść i pogłówkować.

A rzeczywiście, tak zadziałało!

No rzeczywiście, skopiowany tutaj - nie działa... Szkoda, bo fajny artykuł, a nie wiem, jak inaczej to zrobić.

No to jeszcze raz spróbuję; skopiowany bezpośrednio ze strony - działa mi po wklejeniu do paska. http://www.portalkryminalny.pl/conte​nt/view/5583/5/ Mnie nie przeszkadza Chińczyk :-), pod warunkiem, że jego udział w fabule jest umotywowany, ani też przypadek, tajne przejścia faktycznie chyba wyszły z użytku, natomiast ten jeden paragraf zdecydowanie mam na uwadze, podobnie jak siły nadprzyrodzone/kosmitów (fantastykę lubię, ale war...

Klasyczne reguły Knoxa masz tu: https://www.cozy-mystery.com/blog/k​noxs-commandments-the-10-rules-of-golden​-age-detective-fiction-part-i.html a poniżej artykuł opisujący, jak łamała je Lady Agatha: http://www.portalkryminalny.pl/content/v​iew/5583/5/ Nie mówię, że moje podejście jest jedyne właściwe, ale nie toleruję historii, w których bohater początkowo przedstawiony czytelnikowi - czytelnikowi, nie pozostałym postaci...

5 nie czytałaś i rodzica nie znasz, ale nie mogłam się oprzeć ze względu na te charakterystyczne oczy. Resztę powierzchowności ten bohater miał typową dla swojej rasy: czarną skórę i srebrzystobiałe włosy, natomiast charakterem zupełnie się od współziomków różnił i musiał szukać domu tam, gdzie jest widno :-).

No, niekoniecznie, bo on znikł, przepadł, i może już go nikt nigdy nie zobaczy?

Co najmniej dwie takie książki sobie przypominam: Zbrodnia i kara Czarodziejska góra W obu przypadkach między pierwszym a drugim czytaniem upłynęło co najmniej 20 lat i w obu wrażenia towarzyszące mi przy tym drugim nazwałabym raczej docenieniem, niż oczarowaniem.

Według językoznawców obie są poprawne; spotkałam się z tezą, że "znikł/-a/-o" mówi się, gdy coś przestało istnieć ("w mgnieniu oka znikło napięcie między rozmówcami, jeszcze chwilę wcześniej wyraźnie wyczuwalne"), a "zniknął/zniknęła/-o", gdy coś przestało być widzialne dla nas ("pomachała mu ręką i zniknęła za rogiem"), ale nie wiem, czy jest to gdzieś uzasadnione na piśmie.

Coś bliższego? Gatunek literacki, region geograficzny?

4 dobrze!

A ode mnie też co nieco: 4. Jak zwykle była od stóp do głów odziana w czerwień. Miała na sobie długą, luźną suknię z jedwabiu jaskrawego jak ogień. Rozcięte rękawy i głębokie wycięcia w gorseciku ukazywały ukrytą pod spodem ciemniejszą tkaninę o barwie krwi. Złotoczerwony kołnierz był ciaśniejszy niż łańcuch maestera i zdobił go jeden wielki rubin. Jej włosy nie były pomarańczowe czy rudoblond, jak zwykle u rudych ludzi. Miały intensywny kol...

O jeju, a dlaczego ja to mam nieocenione, przecież czytałam? Ba, i żebym tylko czytała, słuchałam też lata temu w Trójce, była taka wieczorna audycja "Codziennie powieść w wydaniu dźwiękowym". Ale skoro przez 15 lat biblionetkowania nie zauważyłam, że nie wstawiłam oceny, to znaczy, że trzeba by powtórkę zrobić.

3 - niełatwo jest, gdy się przyjdzie na miejsce kogoś, kogo inni uważali za doskonałość. 30- nie każda kobieta zgodziłaby się założyć obrączkę kosztem utraty takiej korzystnej cechy genetycznej! 15 też nie wiem.

Przepraszam, zjadło mi jedno słowo: miało być "żadne z właścicieli oczu".

O, to ja bym o jakiś kluczyk do 20 poprosiła! W zamian: 6 - można sobie także czule (i nielegalnie, przynajmniej od pewnego momentu) patrzeć w oczy, przebywając na innych oprócz bruzd powierzchniach płaskich terenów rolnych i nieuprawnych, a nawet w pomieszczeniu służącym hodowli bydła domowego. 7 - to jedno spojrzenie w oczy owej damy kosztowało ją potem bardzo wiele, poczynając od utraty szacunku towarzystwa, poprzez utratę (choć nie...

W 28 kluczową rolę odgrywa pewien napój, ale mnie się ten dusiołek kojarzy - nie ze względu na treść, tylko na imię głównej ofiary - z jedną absolutnie przepiękną balladą folkową, mającą wiele różnych wykonań, której cechą charakterystyczną jest przerywnik botaniczny. Przy czym w jej tekście nie ma mowy o imionach :-). 22 nie mam. Natomiast rodzic 21 zasłynął dziełem z gatunku zgoła innego, niż dusiołek (na którego lokalizację czasoprzest...

Według katalogu bibliotecznego ma więcej stron, niż moje obie lektury z tego miesiąca razem. Poetyckie też już mam, i 26 też na razie nie rozgryzłam :-).

I kota, który zjadł koronkę :-). A dusiołek też się zapowiada ciekawie, już się zastanawiałam, czy od razu sobie ściągać z Gutenberga i czytać po angielsku, czy odłożyć sobie lekturę na lato, kiedy mi będzie poręczniej uczęszczać do biblioteki - i chyba wygra wersja z biblioteką, bo po polsku jednak czytam sporo szybciej... a mając dużo rozmaitych powszednich spraw na głowie, to wolę coś, co się szybko czyta mimo pokaźnej objętości :-).

Zgłupłam do reszty; przekopałam się przez wszystkie oceny Carly, i co znalazłam XIX-wiecznego, nieczytanego, ale znanego mi rodzica/rodzicielki, to albo JEST literaturą dziecięcą, albo nijak do dziewczyńskiej NIE da się zaliczyć...

Ach, no jasne, że tak dogłębnie niewinna - czy wobec natury, czy wobec samej siebie - to żadna ludzka społeczność nie jest i nie była! Robactwo generalnie jest fuj, nawet skądinąd pracowite i zorganizowane społecznie mrówki potrafią człowiekowi nieźle nabruździć, a cóż dopiero pasożyty: wszy, świerzbowce, bąblowce albo taki koszmarny robal o nazwie dracunculus medinensis -mając taki podręcznik, to pewnie go tam widziałeś... Co prawda natura w...

Oczywiście, masz rację w tym, że jeśli zwierzę zagraża człowiekowi, to ma on pełne prawo w obronie własnej pozbawić je życia. Jeśli tygrys-ludojad czai się pod wioską, czyhając na przechodzących ludzi, to logiczne, że choćby należał do gatunku zagrożonego wyginięciem, trzeba takie polowania udaremnić. Ale jeśli inny tygrys zabije myśliwego, który przyszedł go upolować dla futra albo dla sławy - takie jego prawo, on w tym wypadku działał w obronie...

Jeszcze nie rozgryzałam kawałków poetyckich, jak mi coś wpadnie do głowy, to się tu dopiszę :-).

Nie top się, lepiej powiedz, czy może wiesz, kto się ogląda w lustrze w 9?

Pewnie przestanie męczyć, gdy zobaczysz w wyobraźni ten udekorowany połową słownika botanicznego piękny pejzaż, na tle którego idzie drogą właścicielka oczu, wraz z drugą, młodszą osobą, dla odmiany czarnowłosą o wielkich szarych oczach :-).

Ehm... w sensie filozoficznym są niewinne, bo przecież zakładamy, że tylko człowiek jest w stanie rozeznać, czy czyni dobro, czy zło. Zwierzę nie doznaje rozterek moralnych; jeśli instynkt mówi mu "zjedz" albo "atakuj wroga", to to robi; jeśli instynkt uświadamia mu, że nie jest głodne, albo że powinno w danym momencie zjeść korzonki czy malinki, a nie mięso (dotyczy wszystkożerców, takich jak niedźwiedź), to nie zje, a jeśli mu podpowiada, że st...

A miało się nie kupować... po czym polazło się wirtualnie do jednej księgarni, a tam takie rarytasy, nie powiem, po ile, żeby nie robić kryptoreklamy: Starorzecza Z polskiego na nasze czyli Prywatny leksykon współczesnej polszczyzny Starszy Pan B.: Opowieść o Jeremim Przyborze Paryż 1938. No to jak było nie kupić?...

Bardzo piękna maksyma, dzięki której może ktoś zwróci uwagę na to zapomniane miejsce!

Pierwszych kilka tomów cyklu Miecz Prawdy. W Pieśń lodu i ognia nie jest to wprawdzie motyw dominujący, ale występuje prawie w każdym z głównych rodów zaangażowanych w akcję.

W styczniu i ilościowo, i jakościowo przyzwoicie, choć zaniedbałam półkę pożyczkową na rzecz półki własnej (a dokładnie rzecz biorąc, stosików przyłóżkowych zawierających to, co się na półkach nie mieści). Stłumione głosy (5) [recenzja: Nawet poćwiczyć spokojnie nie można...] Cała Orsinia: Malafrena; Opowiadania i piosenki (4) [recenzja: Bez magii, ale kunsztownie ] Wyloguj swój mózg: Jak zadbać o swój mózg w dobie nowych technologii (5) [re...

Niestety - teściowa przełożyła wprawdzie urodziny na niedzielę, ale Miciusiowi wrzepili dyżur w sobotę...

Zwłaszcza ten niebieski kot we wzorki robił wrażenie:-). Czasem mi się udaje zapamiętać 3 różne historie z jednej nocy, ale zdarzyło mi się już, że śniło mi się coś, potem się obudziłam, a po ponownym zaśnięciu "wpadłam" w dalszy ciąg tego snu.

Ja też sobie próbowałam zaprogramować - przed zaśnięciem myślałam sobie o pływaniu w ciepłej wodzie w Chorwacji- a przyśniło mi się, że pojechałam w odwiedziny do znajomych, którzy mieli w domu kobrę przywiezioną z Indii oraz dwa koty, przy czym jeden z nich miał futro szafirowoniebieskie w kurpiowskie wzory :-). Koty się chowały przed kobrą do pudełek po butach, a ona pogryzła jakąś turystkę, która oglądała ogród.

Jeszcze nie... Z powodu nadmiaru pożyczanek na papierze + zakupionych ebooków zrobiłam sobie dłuższy bibliotekoodwyk, nie byłam w sumie coś z 5 lat, dopiero ostatniego lata musiałam się parę razy udać do wojewódzkiej po literaturę fachową i przy okazji brałam coś do czytania (ale zapomniałam o większości książek, które kiedyś wzbudziły moje zainteresowanie, bo nie były powrzucane do schowka...).

My raczej nie, bo impreza rodzinna nas czeka - chyba, żeby ze względu na resztę rodziny została przeniesiona na niedzielę, ale to się pewnie dowiemy tak za jakiś tydzień.

Dziękujemy za świetną zabawę (tzn. ja i niepiśmienny Miciuś), a o tym, jak bardzo był konkurs interesujący, świadczy fakt, że Miciuś dał się wciągnąć po raz pierwszy, choć zawsze go zachęcam, wręcz machając mu dusiołkami pod nosem! Za mataczenia osobne podziękowania - mocno skorzystałam! A dla zwycięzców gratulacje!

Ja to tak mam od zawsze, tzn. dwa osobne urządzenia, i choć cała rodzina mnie przekonuje, że nie wiem, co tracę - bo jeden mówi do zegarka, żeby mu pokazał na mapie najbliższą stację benzynową, a ja nie, druga sprawdza w telefonie, kiedy ksiądz chodzi po kolędzie, a ja nie, trzecia przez takiż telefon robi zakupy, a ja nie - jakoś nie odczuwam braku. Chociaż pewnie nadejdzie taka chwila, że bez smartfona nie będzie można biletu na autobus kupić, ...

Utknąć to można, zwłaszcza w okolicach, gdzie zaczyna się akcja. I utonąć też.

Co do "Wielkich kłamstewek" - też mam wrażenie, że książka lepsza, serial już mnie tak nie wciągnął (oglądałam w jakiś czas po przeczytaniu). "Jeden dzień" - właściwie trudno mi powiedzieć, czy bardziej mi się podobała powieść, czy film (tu odwrotnie, najpierw widziałam ekranizację, potem czytałam). "Sully" - film świetny; wspomnienia bohatera pewnie niewydane po polsku, szkoda, bo małżonkowi na pewno by taka lektura odpowiadała. A "Ellę i Jo...

A 20 przez przypadek masz? Różne mi możliwości po głowie chodziły, ale żadna nie pasuje...

Zwróć uwagę na ostatnie zdanie; oprócz tych siedemnastu jest jeszcze kilka postaci płci męskich noszących to samo imię, a równie popularne w sześciu czy siedmiu pokoleniach tamtejszej populacji jest inne, dwuczłonowe. Świńskie ogonki są rzadsze.

Bardzo potrzebne, chociaż obawiam się, że w pierwszym rzędzie trafią do tych, którzy - jak my - zdają sobie sprawę z ujemnych stron wszechcyfrowości i wszechmobilności... Ja na telefonie to sobie mogę co najwyżej pograć w sudoku, bo mam stareńką komóreczkę mieszczącą się w dłoni. Ale ma wszystko, czego mi w telefonie trzeba: dzwoni, pozwala pisać i odbierać smsy, ma budzik i kalendarz. W sudoku gram tylko wtedy, gdy gdzieś jestem, gdzie nie da s...

Wyparł człowiek tę paskudną scenę ze świadomości. Ja też. Jakby był bardziej reprezentatywny fragment, to byś na pewno poznała. Zwłaszcza gdyby przemówił w nim ktoś z bohaterów, którzy nie mówią o sobie, że mówią.

No właśnie... ja też...

Ja już raz strzeliłam, ale mylnie, i na razie nie mam koncepcji.

"Ach, to tygrys! Ach, to tygrys! (...) Tu jest tygrys!" (Młynarski-Masecki) A gdzie jest, już wiem dzięki Tobie, i płynę do niedźwiedzia z odpowiedzią!

Ach, to jest genialna podpowiedź - a zwłaszcza w zestawieniu z podaną wcześniej informacją o chronologii dusiołków! Dzięki!

A cóż taka cisza na forum? Czy tylko ja mam luki w pamięci? Na początek może jakiś dobry człowiek rzuciłby namiarem na: 3, 8, 11, 20, 22, 23, 27 - z pozostałych mam mniej więcej połowę, więc mogę się czymś odwdzięczyć :-).

A teraz już oba wróciły na swoje miejsce. I co, naprawdę nikt tego prócz mnie nie widział, kiedy znikły?

A po dodaniu tego komentarza na głównej stronie też już widać dolny.

Księgarnia księgarnią, ale niechżeż on wreszcie tę Pieśń Lodu i Ognia skończy!

A no tak, na widoku to też mamy ze dwadzieścia, reszta stoi i leży... no, właściwie łatwiej powiedzieć, gdzie nie stoi i nie leży... wszędzie, gdzie jest coś w rodzaju półki (przez co należy rozumieć także szafki nocne i blaty biurek :-).

Hi hi, tylko tyle? My z Miciusiem mamy ze 200 sztuk, z czego może ze 30 to są wyłączne jego lektury, czyli lotnicze/morskie, a reszta albo wspólna, albo całkiem moja...

Dotarłam! I podziwiam Twoją wytrwałość w akcji CSA - ja już wymiękłam po paru latach udziału w akcjach "Klasyka" i "Projekt nobliści", trzymam się dzielnie tylko w "Rendez-vous z Agathą Christie", ale to dlatego, że nie czuję przymusu, a w tamtych obu po pewnym czasie poczułam (mimo, że dzięki nim trafiłam na ładnych parę fajnych lektur, których bym pewnie inaczej nie tknęła może nawet do końca życia). A jak mnie straszą niektóre rzeczy z własny...

Jeśli chodzi o połączenie elementów psychologii, zwięzłej fabuły i stosunkowo prostego, choć nieubogiego słownictwa, zaproponowałabym Ci Opowieści o Niewidzialnym - przeznaczone wprawdzie głównie, ale przecież nie wyłącznie dla młodego czytelnika (ja czytałam pierwszy raz po czterdziestce i wcale nie uważam ich za infantylne). Jeśli Ci się spodobają, możesz sięgnąć i po inne tytuły tego autora, np. Zapasy z życiem, Zemsta i przebaczenie). Z kry...

Uwielbiam czytatki pisane przez niedźwiadki o książkach z toboła i wszystkim dookoła!

Oczywiście się zgłaszam! Poirotów zostało mi co prawda niewiele, ale jak dorzucę jednego czy dwa z tych czytanych dawno, to starczy na pół akcji, a dziury jakoś załata panna Marple na zmianę z nadinspektorem Battle :-).

Mmm...kryminalny konkurs w Biblionetce, Top Wszech Czasów w Trójce, gorąca herbata w kubku - co za piękny początek nowego roku!

Moje zestawienie pod tym linkiem: Podsumowanie roczne 2019

A to moje grudniowe lektury: Lepiej po polsku (5,5) [recenzja: Im poprawniej, tym lepiej!] Modowe rewolucje: Niezwykła historia naszych szaf (5) [czytatka: Czytatka-remanentka XII 19] Flexitarianizm (4) [recenzja: Jeśli nie rezygnacja z mięsa, to co?] #Wrzenie: Lewaczka, ksiądz i polski kocioł (6) [recenzja: Warto rozmawiać. Warto TAK rozmawiać] Zielone koktajle: 365 przepisów (4,5) [recenzja: Zdrowo i kolorowo] Ptaki nie znają granic (3,...

Sensu stricto pod choinką to tylko jedną: Upadek człowieka pod Dworcem Centralnym. Ale wcześniej w Wigilię wpadliśmy na chwilę do księgarni, bo Olek zapomniał o prezencie dla kuzyna, a sam przed południem pracował, więc postanowiliśmy mu życie ułatwić i go wyręczyć. Miciuś doszedł do wniosku, że najlepiej kupić ze trzy, żeby miał z czego wybierać. Wobec czego zostały nam: Mądrość człowieka gór i Miłość zaczyna się od miłości. Co prawda po...

Rok z Lady Agathą skompletowany! Listopad: Dom zbrodni (recenzja: W krzywym dworku nic nie jest proste...). Grudzień: Dwanaście prac Herkulesa (recenzja: Dynie mogą poczekać, a klasykę poznać warto, choćby na skróty!). I już się cieszę na następny rok, bo jeszcze parę nieczytanych i parę dawno niepowtarzanych tytułów mi zostało!

Z powodu dzisiejszej wielogodzinnej awarii Biblionetki (tym bardziej, że jest niedziela, na którą być może część konkursowiczów odłożyła sobie myślenie nad dusiołkami) uznałam, że najlepiej będzie przedłużyć termin nadsyłania odpowiedzi do jutra o tej samej porze. Tak, że jeśli ktoś ma jeszcze jakieś pomysły, niech pisze!

Rodzicielki 1 i 28 mają takie same inicjały. Jedna z nich pisze w języku, który dziś w Polsce zrozumiałoby znacznie mniej osób niż kiedyś, ale można go jeszcze spotkać na napisach np. w zabytkowej dzielnicy Krakowa. A gdyby z niej popłynąć Wisłą, to dopłynie się w miejsce o podobnej nazwie, które przed wojną miało podobny profil demograficzny - i mieszkała tam połowa bohaterów 25. Bohater 9 imię miał królewskie, a sam był hrabią - ale nie z t...