Komentarze użytkownika dot59

Widzę, że wystawiliśmy identyczną ocenę - książka doskonała, dająca do myślenia, zgadzam się. Jeśli będziesz miał czas i chęć na coś podobnego, polecam bardzo Niedźwiedzica z Baligrodu i inne historie Kazimierza Nóżki

Wiem, ja tak sobie tylko wołam na puszczy :-). No bo przecież jeśli nawet wystawianie ocen wyglądało w ten sposób, że dana osoba otworzyła w bibliotece książkę na dowolnej stronie, przeczytała jedno zdanie, stwierdziła: "Tak samo do bani jak ta poprzednia" i postawiła 1, to nikt nie będzie prowadził śledztwa, czy naprawdę czytała. Ja mam żelazną zasadę, że jeśli został mi choćby 1 nieprzeczytany rozdział, to oceny nie ma, ale jeśli ktoś jest św...

Właśnie odkryłam kolejną taką postać, mszczącą się tym razem nie na lekturach szkolnych, lecz na autorach, którzy: a/ wydają swoje książki w pewnych określonych wydawnictwach, i/lub b/ ich książki były pozytywnie recenzowane lub ich sylwetki przedstawiane w pewnych określonych czasopismach. Na ponad 700 ocen około 600 jedynek. W niektórych przypadkach jest to kilkadziesiąt (!) tytułów autorstwa jednej osoby ocenionych na 1. Nie rozumiem.

Byłabym wdzięczna za jakiś drobny namiar na 10 i/lub 29.

Zauważyłam, że tę samą powtarzałyśmy :-). Ależ to był mądry człowiek, ten Sir Terry! I jaką miał wrażliwość na kwestie społeczne!

U mnie w archiwum zwrotów figuruje w takim statusie, jak każdy tekst zwrócony autorowi z prośbą o poprawki/uzupełnienia; poczekalnię obrabiałam wczoraj przed 22, czyli od tej pory informacja powinna była się pokazać pod Twoją winietką w prawym rogu. Jeśli mimo to nie ma jej, to nie mam pojęcia, co się mogło stać, ale na pewno nie wynika to z mojej opieszałości ani niedbalstwa i trzeba by pewnie apelować do obsługi informatycznej. Ale ponieważ wąt...

Oto moje marcowe plony lekturowe: Gawędy o wilkach i innych zwierzętach (5,5) [czytatka: Dwaj panowie z lasu ] Dotknij, poczuj, zobacz: Fenomen relacji człowieka z naturą (4) [czytatka: Dwaj panowie z lasu ] To, co najważniejsze (5) [recenzja: Najważniejsze, bo aktualne ] Ostatnie dni Sylvii Plath: Biografia (5) [recenzja: Nie miała wyjścia?... ] Rośliny przede wszystkim: 101 najlepszych przepisów flexitariańskich (5,5) [recenzja: Nie samy...

Wyszła, tylko nie w tę stronę. Nie pokazała Ci się informacja, że masz tekst do uzupełnienia?

Ja korzystałam z innego wydania, ale jak widać po dacie recenzji, było to dawno, a książka nie moja, więc nie powiem, czy był w nim ten błąd.

Drodzy konkursowicze, czas leci, i nagle się zorientowałam, że do końca została jeszcze tylko doba z małym haczykiem. Wszyscy, którzy napisali do mnie więcej, niż raz, wiedzą, że pozostaję w gotowości do mataczeń na temat co trudniejszych rodziców i dusiołków. Jeśli ktoś odezwie się w zwyczajowych godzinach ciszy nocnej, ryzykuje, że odpiszę mu dopiero rano, ale odpiszę na pewno, tak, że w razie czego jutro jeszcze zdąży coś pomyśleć. Zachęcam,...

Nooo! To jest myśl, takie dynamo rowerowe plus czytnik! Przyjemność i troska o formę w jednym!

No faktycznie, że I-III są w jednym tomie, i ja takie mam, ale stoją w takim miejscu szafki, że zupełnie zapomniałam! A wcześniej z biblioteki miałam pojedyncze, ale potem wyszło to łączone i kupiłam... Swoją drogą, już chyba z dziesięć innych wyłapałam, które też bym potrzebowała zabrać.

Też pomyślałam o czytniku, ale jak wyspa jest bezludna, to i prądu nie ma...

A "Lapidaria" też masz w jednym? Ja dlatego zrezygnowałam, że nie mam :-(

Pięć to też niewiele, ale lepsze pięć, niż jedna! To zabieram: Nocny pociąg do Lizbony Tajemniczy płomień królowej Loany: Powieść ilustrowana Antologia poezji (niestety, wiersze każdego z pozostałych ulubionych poetów mam w więcej niż jednym tomie...) Władca Pierścieni (a to, choć według katalogu jest cyklem, a nie powieścią, ja mam akurat w jednej okładce, i co mi kto zrobi? Jedna książka? Jedna! A że po angielsku, to i lepiej, bo się będz...

Wspaniale to ujęłaś - nie książki (albo: nie przede wszystkim książki), lecz ludzie! To właśnie daje Biblionetka - zwłaszcza, jeśli się człowiek zbierze na odwagę, i zamiast tylko oceniać książki i czytać teksty, włączy się w jej życie. Więc na Biblionetkourodziny życzę Ci, żeby ta niepowtarzalna więź trwała i trwała!

Mija pierwszy konkursowy tydzień, podczas którego dziewiątka uczestników uwijała się tak dzielnie, że już każda świeca została przynajmniej raz zdmuchnięta. Najłatwiejsza do rozpoznania okazała się jedenastka, a zaraz po niej 3, 12, 25 i 26. Największe kłopoty jak do tej pory sprawiają: 7, 18, 22 i 29. Te 4 dusiołki mają w sumie pięcioro autorów, wszyscy żyją, przy czym dwie osoby odpowiadające za dusiołek nr 18 mają w sumie mniej lat, ni...

Mam, napisałam we wstępie :-).

W 5 dniu konkursu zapalaniem świec zajmuje się siedmioro uczestników. A ja tradycyjnie podrzucam garść standardowych danych: Rodziców jest 13 żyjących, 1 zmarł w bieżącym wieku, 12 w XX w., 5 wcześniej. Wśród żyjących są 3 osoby urodzone rok po roku, i 3 urodzone w roku kolejnym; była też jeszcze jedna trójka z innego rocznika, pisząca w tym samym języku, z której jedna osoba już nie żyje. Rozkład płci przedstawia się tak: 15 kobiet, 16 m...

Dröschera odkryłam... o rety, ponad 30 lat temu! Moje ulubione jego książki to Rodzinne gniazdo: Jak zwierzęta rozwiązują swoje problemy rodzinne (to chyba czytałam jako pierwsze, ale nie dam głowy, bo czytałam kilka razy) i Cena miłości: U źródeł zachowań godowych. Ze współczesnych autorów dorzucę jeszcze Simonę Kossak (Saga Puszczy Białowieskiej, Opowiadania o ziołach i zwierzętach: Zgodnie z naturą swojego gatunku) i Kazimierza Nóżkę + Marc...

Ach, ilustracje Grabiańskiego były przepiękne, to jeden z niewielu ilustratorów, których nazwiska zapamiętałam!

O, tak, książki Grabowskiego też lubiłam, nie mam ich poocenianych, bo włączając się do Biblionetki, miałam już tyle lat, że większość lektur z dzieciństwa uleciała mi z pamięci - dopiero teraz mi o nich przypomniałaś. Z innych autorów, którzy pisali o przyrodzie, nie licząc przedwojennego Dyakowskiego, o którym tu już w różnych miejscach forum wspominałam, i autorek Głos przyrody, przypomina mi się jeszcze Żabiński - ten od warszawskiego zoo -...

Jest rozkoszny, podobnie jak opisany w "Nie ma czasu" kot Ursuli LeGuin - chyba jej ostatni, bo na rok przed jej śmiercią, kiedy zakończyła prowadzenie bloga, jeszcze żył i miał się dobrze: https://www.ursulakleguin.com/b​log/2017-archive?rq=Pard, wpis 128 Jeśli nie czytałaś, to bardzo polecam - mądre słowa, mądre myśli. Pewnie, gdybym "Ucho Igielne" czytała jako pierwsze, to by mi się wydało doskonałe, ale po "Traktacie..." - który w...

Gratulacje!

Jak śpiewał bard-noblista (tu w przekładzie Jacka Korczakowskiego), "swą wagę utraci każdy ważny dziś fakt Bowiem czas, czas wszystko zmienia"...

Oj, coś się zrobiło dziwnego z fragmentem nr 10 - u mnie w pliku jest normalnie, a tu się jakieś odstępy pojawiły. Na wszelki wypadek powiem, że to normalna proza, nie ekscentryczna poezja :-).

Ładnie mi ten miesiąc wypadł - udało się pokończyć niektóre książki pozaczynane, wstyd powiedzieć, z pół roku temu, więc i liczebnie jest nieźle. Dom z dwiema wieżami (5) [czytatka: Czytatka-remanentka II 21 ] Parafil (3,5) [recenzja: A gdyby jednak mniej drastycznie? ] Kwiat wiśni i czerwona fasola (4) [czytatka: Czytatka-remanentka II 21 ] Radość życia (5) [czytatka: Czytatka-remanentka II 21 ] Australijczyk (4,5) [czytatka: Czytatka-r...

Ja właśnie głównie utwory tych autorów wciągnęłam sobie na listę do przeczytania; ciekawi mnie tematyka emigracji, życia na styku różnych kultur, a choćby tylko i języków.

1, 10, 12, 25, 50, 57, 68, 70, 77, 80 – z czego na szóstki Buddenbrookowie: Dzieje upadku rodziny i Nocny pociąg do Lizbony . Próbowałam też przeczytać Malina i Pianistka, ale nie podeszły mi do tego stopnia, że po kilku stronach i pobieżnym przerzuceniu pozostałych nie próbowałam ciągnąć dalej. W planach mam od dawna Utracona cześć Katarzyny Blum albo Jak powstaje przemoc i do czego może doprowadzić i Blaszany bębenek, ale wiadomo, jak to z p...

Się odkłada! Usunąć nie umiem :-(.

Nie miałam okazji na żywo, a żałuję! A propos, odłożyć książeczkę? :-)

Zdawało mi się, że kiedyś popełniłam na ten sam temat - i na kanwie twórczości tej samej autorki - czytatkę, ale nie, dopisałam się w innym wątku: Tłumaczenia ksiązek o Ani. Dodatkowo w ostatniej powieści z cyklu o Ani - czytałam ją w przekładzie Janiny Zawiszy-Krasuckiej - znalazły się kawałki, których nie ma w oryginale (np. dodatkowe zdania, wzbogacające wypowiedzi Zuzanny), zabrakło za to kilku dłuższych, 1-2-stronicowych akapitów, a takżet...

Nie powiedziałabym, że się czepiam - wypunktowuję plusy i minusy, ot, i wszystko. A że widzę potencjał autora, mam nadzieję, że go rozwinie. Żeby się burzyć Lipińską, trzeba by ją choćby we fragmentach przeczytać, ale sam widzisz- szkoda czasu...

Ciemnozielone pewnie? Mnie też takie po rodzicach zostało, leży u brata na strychu w pakach (wraz z analogicznymi wydaniami Prusa, Orzeszkowej i Sienkiewicza), bo u nas nie ma miejsca, a kiedy człowiek potrzebuje zajrzeć, szuka po Wolnych Lekturach...

Oj, trudny, trudny! Tym większe gratulacje dla zwycięzców, podziękowania dla Organizatorki oraz dla mataczących współzawodników!

Ania Shirley (Ania z Zielonego Wzgórza) - spełniona w każdej z tych ról. Prędzej czy później, wszystkie kobiety z rodziny Borejków (Jeżycjada). Bardziej w krzywym zwierciadle, ale bez wątpienia także, Gytha Ogg zwana Nianią (Świat Dysku: Wiedźmy)

Nie mam pojęcia, bo "American Psycho" nie czytałam, zawczasu uprzedzona o nadmiarze scen, które nie sprawią mi przyjemności. Generalnie powiem tak: kryminał jest kryminałem, zbrodniarz jest zbrodniarzem, który może mieć rozmaitą psychikę i rozmaitą motywację, zatem nie spodziewam się wyłącznie opisów zbrodni ze sztyletem wbitym pod łopatkę czy gdzieś tam tak gładko, że na ubranie pociekła jedynie wąska strużka krwi, albo z trucizną sprawiającą, ż...

Niestety mam wrażenie, że tak; coraz częściej trafiam na kryminały, w których te sceny dręczenia i zabijania są tak dosłowne, tak koszmarne, że trudno doczekać do momentu, gdy zło zostanie ukarane. Zarówno w postaci książkowej, jak i filmowej; adaptacje są gorsze pod tym względem, bo ukazane z całą plastycznością, już ładnych parę seriali porzuciłam z tego powodu nieodwołalnie po pierwszym odcinku (albo tylko kawałku pierwszego odcinka).

Dzięki, na razie nie kojarzę, ale pomyślę :-).

Nie szkodzi, i tak nic nie mam z tego, o co pytasz :-(.

Już pytam: wiesz coś może na temat 12 i 23?

No to w zasadzie pasuje mój ulubiony (mimo pewnych niedostatków technicznych) cykl Legenda Drizzta, ewentualnie tegoż autora Wojny Demona. Dalej, już innego autorstwa, Miecz Prawdy. Co prawda w 2 i 3 z tych cykli konflikt wychodzi poza lokalność, ale też nie jest tak do końca powiedziane, co i gdzie z tego może wyniknąć. Goodkind jest ciut przegadany momentami, ale cała reszta jest OK. Nieźle wspominam też Kroniki [Dragonlance] i dalsze czę...

Ale Michałów, do których mówi się Misiu, to znam ze trzech.

Wahałabym się między Narty Ojca Świętego a Pod Mocnym Aniołem, z tym, że kilku ostatnich jeszcze nie czytałam, więc nie wykluczam, że któraś z nich może te dwie wyprzedzić.

U mnie liczba lektur typowa, poziom wyrównany: Dorośli (4) [czytatka: Czytatka-remanentka I 21 ] Niedorajda czyli Co nam radzą poradniki (4,5) [czytatka: Czytatka-remanentka I 21 ] Targowisko próżności (4,5) [czytatka: Anielska Amelia i diabelska Rebeka ] Zatyrani: Reportaż o najgorzej płatnych pracach (5) [recenzja: Współczesny wolny najmita ] Miron, Ilia, Kornel: Opowieść biograficzna o Kornelu Filipowiczu (4,5) [recenzja: Życie bez au...

[*]

Ja właśnie cokolwiek żałuję, że nie podbierałam nieco intensywniej i z zamiarem ewentualnego nieoddania; niestety, część rodziny uważała, że wszystko, co pożółkłe i nadtargane, nadaje się tylko na śmietnik, w związku z czym przepadła np. przedwojenna encyklopedia z pięknymi rysunkami i jeszcze bardziej przedwojenny niemiecki podręcznik medyczny dla laików, z rozkładanym modelem człowieka z lakierowanego papieru, z instrukcjami wykonywania zabiegó...

Był, i może niejeden - na pewno pamiętam taki o najstarszej książce, jaką użytkownicy mają w swoich zbiorach. Ech, gdybym ja swego czasu miała dość rozumu, to bym teraz miała w kolekcji więcej staroci...

Spóźnieni kochankowie Uciekinier Sońka

Już po? Ojeju, ale się zagapiłam! Internet mi zdechł, a jak został zreanimowany, zaczęłam załatwiać zaległości i o konkursie całkiem zapomniałam... Dziękuję wszystkim za wspólną zabawę i (zwłaszcza Organizatorce) za mataczenia!

Hm - o ile czytałaś w należnym wieku, to mogło faktycznie parę lat od tego czasu upłynąć :-). Nie wiem, o czym rodzicielka pisywała dla najmłodszej grupy czytelników, ale wszystko, co dla tych pozostałych, ma pewien wspólny mianownik: nie jest lekkie, łatwe i przyjemne. I czasem zmusza do zadawania kłopotliwych pytań.

Do rządów to ja akurat też nie mam, ale mam do nauki :-).

Cóż, mam wrażenie, że prawo do wyboru "szczepić się czy nie" jest akurat jednym z mniej ważnych praw, o które należałoby w tym kraju zawalczyć. Ale oczywiście, każdy ma prawo wybrać. I być świadomym w swoim sumieniu, że wybierając tak, a nie inaczej, może narazić nie tylko swoje, ale i czyjeś życie. Nawet niejedno.

E, chyba nie tyle jej, co jej gospodarstwa, czemu się zresztą specjalnie nie dziwię :-).

Ja już też odbyłam styczniowe spotkanie z Kot wśród gołębi Recenzja: Dlaczego „Herkules Poirot nie żył na próżno”[1]?

A owszem, Maureen Summerhayes z "Pani McGinty nie żyje", ta, u której Poirot mieszkał prowadząc śledztwo i unikał przyrządzanych przez nią posiłków, bo gotowanie wychodziło jej... tak sobie.

Ojej, przepraszam, winna jestem zafałszowania zestawienia, nie uzupełniając na bieżąco postępów akcji! Albowiem przykładnie czytałam i omawiałam"agatki" także w ostatnich czterech miesiącach roku, mianowicie: wrzesień: Świadek oskarżenia (recenzja: Straszenie na raty piórem Lady Agaty) październik: Niespodziewany gość (recenzja: Gość, który zaprosił się sam ) listopad: Tajemnica wirującego stolika (recenzja: Duchu, duchu... czemu nie mówisz...

Nie mam, nawet o rodzica się nie otarłam :-(.

Aż mi się zachciało zajrzeć do "Przedwiośnia", żeby sprawdzić, ale nie wiem, gdzie je wsadziłam...

No jasne! (tu zresztą film sprawę ułatwia, bo scena spektakularna i mogą zapamiętać nawet ci, którzy książki nie znają).

Mój młody swego czasu sześć części "Pieśni Lodu i Ognia" ("Tańca ze smokami" jeszcze wtedy nie było) załatwił w tydzień, fakt, że podczas wakacji, ale jednak. Ja w sumie nie wiem, ile jestem w stanie przeczytać w jeden dzień, bo na ogół czytam 3-4 książki po kawałku. Ale raczej sporo. Pod warunkiem, że mnie wciągnie, oczywiście.

O ile sobie przypominam, to Mincel lał uczniów dyscypliną. Ale na bramę nie zwróciłam uwagi. Nam zrobili kiedyś kartkówkę z "Pana Tadeusza", ale zostało mi w pamięci tylko jedno pytanie: co było namalowane na reprezentacyjnym serwisie? A kiedy człowiek nie musi, tylko czyta dla przyjemności, to na dłużej zapamiętuje różne rzeczy. Na przykład "kawałek kiełbasy dobrze obsuszonej". Albo czym była nakryta Ania, odgrywając Elaine w dziurawej ł...

Na razie mam tylko 20 i 24. Gdy rodzic 20 przychodził na świat, ten drugi właśnie męczył się na wybranych z rozsądku studiach, których nie ukończył; notabene, prócz narodowości łączy ich obu brak wykształcenia wyższego i elastyczność zawodowa do czasu, aż mogli się utrzymać z pisania, a także fakt, że jako pisarze nie używali swoich metrykalnych personaliów - jeden wcale, drugi dokonał w nich pewnych zmian.

Ja zapisuję. Mam w komputerze cały folder pt. "Książki", a w nim: spis lektur według dat; recenzje i notatki z lektur; arkusz zestawień rocznych z podziałem na gatunki i z ocenami; kilka spisów książek, które chciałabym i/lub powinnam przeczytać, w tym zapowiedzi na dany rok; bibliografie lubianych, a bardzo płodnych autorów; cytaty; zestawienia dusiołków do konkursów już prowadzonych i dopiero zaplanowanych. Planów za to w ogóle nie robię, an...

Miło mi :-). Bloga nie prowadzę; oprócz Biblionetki kiedyś recenzowałam dla serwisu książkowego WP, ale parę lat temu dokonano tam dobrej zmiany i pozbyto się dotychczasowych recenzentów w sposób nader elegancki, najpierw kasując ich profile i usuwając ich nazwiska spod nagłówków recenzji, potem oszukując, że to tylko niedopatrzenie przy modernizacji serwisu i niebawem wszystko wróci do normy, a potem po prostu przestając odpisywać na maile. A ...

Ja czytałam dwa razy; pierwszy raz byłam mniej więcej w wieku Holdena (1 lub 2 klasa liceum), i w odróżnieniu od wielu innych czytanych w tym samym czasie pozycji, ta powieść przeleciała przeze mnie, nie pozostawiając żadnych wrażeń. Powtórkę zrobiłam sobie, kiedy przerabiał to w szkole mój młody, i powiem tak, że mało jest w literaturze postaci, do których czuję taką straszną antypatię, jak do Holdena. Nie, żeby książka była źle napisana, ale po...

Nie zwróciłam uwagi, bo nawet nie patrzyłam, co polskie, co obce, tylko leciałam po tytułach i sprawdzałam - co czytałam sama, o czym słyszałam. Z "Pana Toma..." pamiętam tylko tytuł, za to więcej mi zostało w pamięci z takiej zwariowanej bajeczki "O stole, który uciekł do lasu", bo ona była wydana w serii "Poczytaj mi mamo"; mieliśmy tych książeczek z 50, w końcu rodzice zanieśli je do introligatora i powstały dwie grube księgi; jedną chyba jesz...

Ach, "Mania czy Ania", wspominam ją z wielkim sentymentem - miałam wydanie z 1964 roku, w ciemnoniebieskiej okładce, z rysunkową dziewczynką w żółtej sukience, uczesaną z jednej strony w loczki, a z drugiej w warkoczyk. Fajnie, że nie wyszła z mody. Jedyne, co mi w tych listach nie pasuje, to "Buszujący w zbożu" dla 14-15-latków. To chyba jeszcze nie ten wiek, choć może się mylę i teraz młodzież dojrzewa szybciej, na tyle, żeby z bohatera nie ro...

To już będzie raczej taka akademicka dyskusja, bo pomyślałam sobie, że takich założeń nie jest w stanie spełnić nie tylko żadna szczepionka, ale w ogóle żadna metoda leczenia. Zwłaszcza w aspekcie zaufania do rządu :-). A także, już na poważnie, zaufania do ludzi zaangażowanych w poszczególne etapy całego procesu związanego z wdrożeniem danej metody. Wszędzie ktoś może czegoś zaniedbać, coś przeoczyć. A w pełni bezpieczna nie jest nawet aspiryn...

W zasadzie to laury powinny przypaść książce, nie mnie - ja ją tylko tak trochę przybliżyłam :-). Niemniej jednak jako istota łasa na pochwały czuję się mile połechtana i wszystkim łechtającym dziękuję :-).

A owszem, i też o mało nie dostałam czkawki ze śmiechu!

Oczywiście, że się pochwalimy! Bułat Okudżawa: Życie, piosenki, legenda (5) [recenzja: Żył w innej epoce czarodziej z gitarą... ] Słynny najazd niedźwiedzi na Sycylię (5) [recenzja: Zdaje mi się, że nie całkiem dla dzieci te misie ] Wojownicy o szklanych oczach: W poszukiwaniu Nowej Turcji (5) [recenzja: Tam, gdzie „marzenie i życie różni tylko jedna litera”[1] ] Geneza (3,5) [czytatka: Czytatka-remanentka XII 20 ] Blizny (5) [recenzja: D...

No jejku... znowu mi ktoś nie wierzy, a ja tak mam, od dziecka, ogarniam wzrokiem całe akapity i widzę to, co czytam, jakbym oglądała film. W zasadzie tylko cięższej literatury popularnonaukowej tą metodą nie mogę, muszę zdanie po zdaniu. Nie staram się specjalnie, żeby tyle wyszło, ale skoro mam taki dar, to grzech nie korzystać :-).

Moje dane w czytatce: Podsumowanie roczne 2020

Jakby mi nie było dosyć książkowych prezentów spod choinki, zajrzałam wczoraj do jednej księgarni (zdalnie), a oto skutki: Przepustka do raju Wyspiański: Dopóki starczy życia Druga Rzeczpospolita w 100 przedmiotach Antropologia wojny

Tylko, widzisz, bezwwarunkowa tolerancja dla cudzego zdania i prymat wolności jednostki to też zaledwie jeden biegun tego świata. Zwróć uwagę, że wolność też nie tylko szczepienia ochronne ograniczają, lecz i na przykład przepisy ruchu drogowego czy zakaz palenia w niektórych miejscach publicznych; jedno, drugie i trzecie wynika z troski o ogół obywateli - zwłaszcza tych, którzy nie mogli być zaszczepieni z powodu przeciwskazań albo jeszcze nie z...

Się przeczyta, się pożyczy!

U nas w tym roku obrodziło: ja dostałam Z niejednej półki: Wywiady i Miron, Ilia, Kornel: Opowieść biograficzna o Kornelu Filipowiczu, Miciuś Szable i cekaemy: Zwykli ludzie w wirze wojny o niepodległość i Gawędy o wilkach i innych zwierzętach, a wspólnie Niedorajda czyli Co nam radzą poradniki.

Z ciekawości dokopałam się do źródła: https://books.google.pl/books?i​d=cGc-djsTeuQC&pg=PA30&lpg=PA30&dq=isado​re+rosenfeld+1978+China&source=bl&ots=iW​D7kO19Oy&sig=ACfU3U2JPx2Gt7mcPjPUn3u__F2​ans8SQA&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwjQ6drBveLt​AhVRDWMBHdTaCK4Q6AEwD3oECA8QAg#v=onepage​&q=isadore%20rosenfeld%201978%20China&f=​false Ale nie znalazłam dalej (to znaczy, na tyle dalej, na ile pozwolił mi podg...

A "mugol" się liczy? Po polsku chyba nie jest za często używany, w każdym razie nie słyszałam, ale w UK chyba tak, bo w Cambridge Dictionary figuruje.

Niełatwy konkurs, ale satysfakcjonujący! Nie rozpoznałam 2 znanych mi dusiołków (w tym jednego czytanego tak dawno, że nie powiem, jak dawno :-), ale za to namierzyłam ze cztery czy pięć nieczytanych. Gratulacje dla zwyciężczyni, podziękowania dla autora + współzawodników za zmyślne mataczenia!

A ja ten pierwszy tom na sto procent miałam, następnych nie, więc nie żal by mi było się go pozbyć. Ale przeszukałam dziś pół biblioteczki i nie widzę - i teraz nie wiem, czy komuś pożyczyłam, czy sprezentowałam w ramach Biblionetkołaja...

Właśnie sobie załatwiłam pożyczkę :-).

Muszę się w końcu kiedyś za to wziąć, bo wstyd nie znać (i chyba jeszcze większy wstyd się przyznać, że w zasadzie jedynym powodem zignorowania "Targowiska" był fakt, że nie strawiłam "Pierścienia i róży").

"Żelazne damy" są o żonach pierwszych Piastów; "żelazne" dlatego, że w średniowieczu praktycznie wszędzie miały miejsce wyjątkowo ostre "gry o tron", a niewiasty były w nie mocno zaangażowane, choć z zasady bez użycia ostrych narzędzi :-). Poza "Polską Piastów" Jasienicy i powieściami Bunscha nie czytałam wcześniej nic, co by się odnosiło do tego okresu historii (po Gołubiewa sięgnęłam już później), tak więc lektura była dla mnie bardzo interesuj...

Mam tę pierwszą trójkę. Ci od 2 i 14 urodzili się w tym samym roku, w którym ten od 12 ponosił konsekwencje udziału w ważnym wydarzeniu historycznym. On sam o tym raczej nie pisywał, za to pozostała dwójka niejeden raz do tych dni nawiązywała. Wszystkim trojgu zekranizowano przynajmniej 3 dzieła, w tym dusiołki 12 i 14.

Poczekam na Twoje wrażenia, bo też mi wpadły w oko, ale mam taką kolejkę do czytania, że i tak by pewnie odleżały ze dwa lata, więc na razie nie kupowałam. Nb. te same panie są bohaterkami książki Damy złotego wieku - mnie się bardzo podobała, lubię sposób pisania autora (czytałam jeszcze Żelazne damy: Kobiety, które zbudowały Polskę, Niepokorne damy i Pierwsze damy II Rzeczpospolitej), a wiedzy historycznej jest w jego książkach w sam raz dl...

Rodzic 14 mógł był niektóre utwory rodzica 10 przeczytać już w dzieciństwie, samego zaś dusiołka nieco później, bo jego (dusiołka) skuteczne przebrnięcie przez barierę geograficzną i językową trwało około 40 lat. Dusiołek 14, jako bodaj jedyny w dorobku swego rodzica, objętością dorównuje wielu dziełom rodzica 10, który miał w ogóle skłonność do popełniania opasłych tomów. U jednego i u drugiego bohaterowie przez większość życia doświadczali ró...

Dzięki, zupełnie o tym zapomniałam (ale też kiedy czytałam - aż wstyd się przyznawać)!

Zwróć uwagę, co i przede wszystkim JAK mówi K., a przypomnisz sobie, kim jest. Kim jest B., już wiadomo, choć pewnie kojarzysz go jako młodszego i silniejszego. A teraz pozostaje już tylko znaleźć ekosystem, w którym ci dwaj koegzystują.

A, nie, to tu żadnych takich domysłów nie ma, w ogóle o życiu osobistym jest stosunkowo mało i oszczędnie - chociażby o tragicznych losach starszego poety, czemu na pewno część biografów poświęciłaby znacznie więcej miejsca. Tu autor wychodzi z założenia, że skoro sam poeta o tym nie chciał mówić, to i on czytelnikom daruje, podsumowując sprawę dosłownie chyba w 2 zdaniach.

Hmm... wiesz co, mnie Pariniego się też obie (Steinbecka i Faulknera) podobały, więc nie wiem, czy potrafię Ci obiektywnie odpowiedzieć na pytanie. Ta jest napisana bardziej pod kątem wpływu życia na twórczość, niż samego życia. Nie rzuciły mi się w oczy jakieś istotne niedoróbki, ale oczywiście nie sprawdzałam detali typu dat czy nazw miejscowości, zerkałam sobie jedynie w "Wędrówki pamięci" i raczej wszystkie szczegóły, jakie wymieniał sam Okud...

Mnie też nie, a w dodatku ten sam problem mam z kilkoma innymi, np. 12, 19, 30.

Ja właściwie też całokształt - tylko ta jest najulubieńsza z powodu Agnieszki - i Miciuś tak samo. Płytę winylową mieliśmy jedną oryginalną i tę po polsku też, i potem kasetę jeszcze, za to na koncert nigdy nam się nie udało załapać, zazdroszczę!

A ja "Pożegnanie Polski".

Dobry miesiąc, zwłaszcza jakościowo - z wyjątkiem jednego nieudanego spotkania z SF, wszystkie lektury dobre lub jeszcze lepsze. Ucha, fochy, tarapaty czyli Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o polszczyźnie i o co nie baliście się zapytać (5) [czytatka: Czytatka-remanentka XI 20 ] Kroki w nieznane: Almanach fantastyki 2005 (3) [czytatka: "Kroki w nieznane" - nowe spotkanie 1 ] Wdzięczność (5,5) [recenzja: "Ile razy w życiu naprawdę powiedz...

Punkty 195 i 330 to właściwie to samo, tylko innymi słowami. Ale generalnie taka "przypominajka pedagogiczna" jest interesująca i z większością stwierdzeń można się zgodzić. Najbardziej mi się podoba 18. Do gruntu prawdziwe. Ileż to razy się widzi obrazek: ciepła jesień, idzie matka w narzuconym na letnią sukienkę cienkim sweterku czy żakieciku, a obok niej biega czerwony z gorąca maluch w puchowej kurteczce i wełnianej czapie... Z drem S...

Jeśli w regulaminie jest paragraf, że słowo wyśmiewające czyjeś poglądy lub obraźliwe może zostać zdyskwalifikowane bez względu na wynik głosowania - a powinien być - to nie widzę w postępowaniu kapituły niczego niewłaściwego. Pomijam już fakt, że używanie czyjegoś imienia jako pejoratywnego epitetu (na przykład wymienionych w felietonie Chacińskiego - https://sjp.pwn.pl/mlodziezowe-slowo-rok​u/haslo/Julka-czyli-jezyk-wojny-plci;695 ...

Hłe, hłe. Skoro się nie wymawiasz, to zaczynam odkładać porcyjkę na najbliższe spotkanie (a że pewnie będzie za pół roku albo za rok, to trochę się uzbiera :-).

No pewno, że nie masz, bo jak miałbyś mieć, kiedy Ty się zawsze wymawiasz od pożyczek :-)?