Komentarze użytkownika dot59

A, faktycznie - nie doprecyzowałam, bo powinnam była napisać "nikomu, z kim na ten temat rozmawiałam" :-). Bardzo ciekawa historia, dzięki za dopełnienie nią opowieści autorki!

W listopadzie udało mi się przeczytać trochę więcej, a pod względem ocen poziom okazał się raczej wyrównany - nic ekstremalnego: Zasada trzech sprzeciwów (5) [recenzja: Boląca noga i za ciasne spodnie nie przeszkadzają w myśleniu ] Asteroid i półkotapczan: O polskim wzornictwie powojennym (5) [czytatka: Czytatka-remanentka XI 21 ] Uczniowie pana Lindego (5) [czytatka: Książkowy wehikuł czasu - wyprawa siódma ] Wok: Dania kuchni orientalnej ...

I ja dokładnie tak samo.

Czytałam mniej więcej połowę. Oprócz swojej siódemki zdecydowanie poleciłabym jeszcze 36 tytułów. 24 dalsze czytałam i potwierdzam, że też są dobre. 8 czytałam, ale bez większego zachwytu. Z nieczytanych: 6 mam w planach, reszta rozkłada się mniej więcej po 1/3 na kategorie: "może kiedyś przeczytam", "raczej nie będzie w moim guście", "pierwszy raz widzę".

O, dziękuję za ciekawy trop - w ogóle tej książki o Piłsudskim nie widziałam ani w zapowiedziach, ani w nowościach!

Ja, szczerze mówiąc, z seriali oglądam tylko niektóre kryminalne i jeszcze rzadziej historyczno-kostiumowe. No, chyba, żeby jako serial traktować cykliczny program dokumentalny typu "Ocalić niedźwiadki" albo "Kot z piekła rodem" :-).

Z tym, że to tekst kabaretowy względnie z serialu komediowego, jak mniemam? Ale zrozumiałam, że wyraziłam się nieprecyzyjnie - chodziło mi nie o zwracanie się do kogokolwiek w jakiejkolwiek sytuacji, tylko do osoby, z którą policjant ma kontakt zawodowy. Do świadka lub poszkodowanego - "panie Janie/pani Janino", jeśli chce stworzyć wrażenie względnej bliskości i życzliwości, a "panie Kowalski/pani Kowalska", jeśli mu na tym nie zależy; do pode...

Właśnie odebrałam przesyłkę od Mikołaja z Krakowa - a w niej Zielona Mila, kartkę z życzeniami i śliczny świąteczny drobiażdżek. Pięknie dziękuję!

A mnie - ostatni z zakazów obowiązujących na Florydzie. W Świecie Dysku takiego by nie uchwalono, bo wszyscy wiedzą, że tego, czego zakazali florydzcy prawodawcy, uczynić się nie da (wystarczy posłuchać, jak śpiewa podochocona Niania Ogg :-). Jak widać, u Pratchetta humor też bywa rubaszny, ale (przynajmniej w moim odbiorze) jest zdecydowanie wyższej jakości. No i nie jest pakowany na siłę tam, gdzie go nie potrzeba...

Och, tak. Ona i jej wiersze to nieustający materiał do przemyśleń, a sądzę, że i na pracę doktorską z psychologii by starczyło. Ja jestem piekielnie ciekawa tych jej już zupełnie dorosłych dzienników, bo pierwszych 6 tomów już mam za sobą.

Też miałaś wrażenie, że Osiecka jako wczesna nastolatka była jakby pod pewnymi względami dojrzalsza, niż mając lat 18-20? Ta możliwość śledzenia jej stanów emocjonalnych i tego, jak się przekładały na poezję, jest dla mnie fenomenalna, tylko się obawiam, czy przy tym tempie, w jakim się ukazują dzienniki, zdążę wszystkie przeczytać... I oczywiście, zdecydowanie wolę najpierw poznać pisarza z jego dzieł, a dopiero potem zastanawiać się, jak jego ...

Nie Ty jedna miałaś taką wątpliwość, czy nie bawisz się w podglądacza, zresztą to samo dotyczy czytania dzienników publikowanych pośmiertnie i z całą pewnością pisanych przez autora bez zamysłu publikacji (bo są jeszcze dwie inne ich kategorie - już wyjściowo pisane na pokaz, i tym samym autokreacyjne, czego przykładem są dzienniki Gombrowicza czy Andrzejewskiego, od początku drukowane w odcinkach na łamach prasy - oraz takie, które autor postano...

A to wiesz co, sprawdź tego niedźwiadka Nalle, bo mi się wydaje, że tam właśnie są w tym stylu, i na pewno one mieszkały w domu, wychodziły z domu do miasta itd. Być może, że i ciasto było. A pierwsze wydania były już w latach 60., więc i to pasuje.

Jedyną nie-polską i nie-angielską książką o misiach, jaką pamiętam sprzed 2000 roku, jest Nalle wesoły niedźwiadek, chociaż mam wrażenie, że tam bohaterowie mieszkają raczej w miasteczku, nie w lesie. Niemiecka jest Fikołek, czyli o przygodach pluszowego misia i oczywiście cała seria Miś i Tygrysek, ale ani tu, ani tu nie ma misiowej rodziny. Zaintrygował mnie fakt, że istnieje książka o misiach, której nie znam, więc będę myśleć i szukać da...

Też jestem namiętną pochłaniaczką cudzych dzienników, nie tyle w pogoni za plotkami, co za tropami literackimi (typu: o czym myślał X, pisząc "Y", i kogo sportretował jako Z-a?). Osiecka i Przybora też są u mnie w czołówce ulubionych, prócz nich, z dzienników na pierwszym miejscu i ponad wszystko - Dziennik [Sándor Márai], a dalej, już w kolejności bardziej przypadkowej: Autonauci z kosmostrady albo Pozaczasowa podróż Paryż-Marsylia (to co...

Nie mam pojęcia, nigdzie mi nie wpadła w oko konkretna informacja, a sama z siebie nie szukałam. Na skrzydełku okładki w nocie biograficznej jest podane m.in. "szczęśliwa żona, matka...", więc może typowo, czyli druga część po mężu?

Chciałam zerknąć w Twoje oceny, żeby podejrzeć, czy nie czytałaś już tego, co mam zamiar Ci polecić, czy cenisz tylko beletrystykę, czy może być także coś z innych gatunków - a tu niespodzianka, nic... Więc strzelam w ciemno, zaczynając od beletrystyki: Buddenbrookowie: Dzieje upadku rodziny Elegancja jeża Fale Gra w klasy Księga niepokoju napisana przez Bernarda Soaresa Muzeum niewinności Traktat o łuskaniu fasoli Wymazywanie: Rozpad P...

Pięknie dziękuję, Krzysiu, za ciekawy i inspirujący konkurs (co prawda sama tematyka rowerowa mnie nieszczególnie wciąga, ale wyłapałam ze cztery dusiołki, gdzie rower był tylko rekwizytem, za to opis interesujący, a podczas gmerania w ocenach jeszcze drugie tyle, z konkursem zupełnie niezwiązanych...). A dla niedźwiadki, która wyprzedziła mnie o parę długości roweru, wielkie gratulacje! I oczywiście już się deklaruję jako chętna do udziału w nas...

Tak, tak, dokładnie o tego autora chodzi, a dzieło ma dwie części. Nie od Twego "ulubionego" wydawcy co prawda, jednakowoż redakcja i korekta na podobnym poziomie.

Ja to już mam taki odruch, że jeśli coś ma wyjątkowo dużo wyjątkowo entuzjastycznych recenzji, zwłaszcza pisanych polszczyzną, za którą średnio wymagający polonista w liceum rąbnąłby lufę, to nawet sprawdzać nie mam ochoty. Chyba, że się zapowiada na źródło wyjątkowej uciechy (vide: "Droga ślepców", "Wichman" etc.).

No, normalnie siadłam i padłam - nie z powodu "stróżek", bo te spotykam w produktach dużo bardziej renomowanych wydawnictw, ale... czy Ty czytasz powieści o złamanych sercach?

Mnie obdarował jeden Biblionetkołaj w dwóch osobach, przybyły ponoć z Grodu Kraka, aż trzema tytułami: Dziennik roku chrystusowego, Falbanki, i Dzikie mieso (a skąd Ty, Biblionetkołaju, wiedziałeś, że ja lubię stylizacje gwarowe, i że sobie teraz będę głowę łamać, z którego zakątka Polski które zdanie pochodzi?). Dzięki!

Hehe, nietrudno było zgadnąć, bo niewielu Biblionetkowiczów jednocześnie i ma tyle lat, i szybko czyta, i do tego maniakalnie uwielbia pisać recenzje! :-). A ponieważ Miciuś znów książkowo zaszalał, będzie tego więcej...

A, chętnie bym przeczytała, zresztą z tej biblioteki Kijowskiego już nieraz korzystałam, ale od jakiegoś czasu nie próbuję, bo mnie antywirus upomina, że to niebezpieczna strona i nie mam odwagi zaryzykować...

A ja Szelburg-Zarembiny dla dorosłych nic nie czytałam... Pamiętam jej książki dla dzieci, zwłaszcza Chłopiec z perły urodzony i różne zbiory wierszy.

Gdyby była własna, to pewnie, ale to z biblioteki... (z BŚ dokładnie - tam jest prawie wszystko).

Tej jeszcze nie czytałam, mam na półce i czeka.

Tej jeszcze nie czytałam, mam na półce i czeka.

No, ale popatrz, jak się bidulka namęczyła - wytropić tych wszystkich autorów i wstawiać średnio 78 ocen dziennie, to naprawdę trzeba mieć samozaparcie! Nie pierwsza i nie ostatnia zresztą. Trafiłam na kilka takich przykładów, na przykład jeden gość na 7 stron ocen miał 6 stron jedynek, które dostały się literaturze fantasy i sensacyjnej (głównie cyklom liczącym sobie od kilku do kilkunastu tomów i aż 32 tytułom ze Świata Dysku). Przypuszczam, że...

Fallaci gorąco polecam - u mnie ma średnią ocenę 5,6 z 6 przeczytanych książek!

Nie powiem, że nie warto, chociaż "Pocztówka..." mi bardziej przypadła do gustu pod względem stylu narracji, no i, rzecz jasna, oprawy graficznej. Zależy, jak bardzo daleko masz do biblioteki. U mnie był kwadrans szybkim marszem :-).

Świetny czytelniczo miesiąc - mimo jednej kiepskiej lektury średniej ocenie niewiele brakuje do 5 (dokładnie 4,83), co mi się nieczęsto zdarza! Zaraza: Najskuteczniejsi zabójcy naszych czasów (5,5) [recenzja: One na nas czyhają, a my im pomagamy... ] Stany ostre: Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci (5) [recenzja: Mówią specjaliści od dziecięcej duszy ] Pocztówka z Mokum: 21 opowieści o Holandii (6) [recenzja: Refleksje niderlandofila ] Stan ...

No! W moim przypadku najpierw była żółta, popelinowa i miała więcej lat niż ja, bo wcześniej chodziła w niej po górach moja mama. Kiedy się zużyła, zastąpiła ją harcerska "kangurka", też zresztą nie do końca nieprzemakalna. A buty - brązowe pionierki, trwałe jak jasny gwint, ale tak samo ciężkie. Teraz to się można w góry ubrać, że mucha nie siada, wszystko lekkie, ciepłe, oddychające! A ludzie i tak potrafią wyjść w góry w sandałkach albo półbut...

No, właśnie - nie tyle mistrzostwa, co uroku.

Też je kiedyś czytałam, ale wolę nawet nie zgadywać, kiedy... Pamiętam tylko, że bohater ma na imię Julek i przeżywa w Turcji jakieś przygody (archeologiczne?).

Dziękuję za wyzwanie, które zmusiło moje szare komórki do intensywniejszej pracy!

Czytałaś coś jeszcze Sandersona? Mnie się najbardziej podobały: "Dusza cesarza", "Elantris" (szkoda, że nie ma dalszego ciągu...) i cały cykl "Z mgły zrodzony". "Archiwum Burzowego Światła" leży na półce i czeka, bo chciałabym je przeczytać plus minus jednym ciągiem, a mam tyle powinności w postaci książek napożyczanych z biblioteki i od znajomych, że nie umiem się z nimi wyrobić. A ten kosmiczny cykl jakoś zupełnie przeoczyłam. Czy on jest bliżs...

Nie takie to łatwe, jak piszą powyżej... Zwykle nie zmusza do spotkania z prawnikiem, ale to zależy od uczestników i od skutków.

Wszystkie piosenki o miłości - powinno dokładnie pasować, jest i trudne dzieciństwo, i miłość nie do końca szczęśliwa, i bohaterowie, których związek zaczyna się, gdy mają gdzieś około 17-18 lat. I do tego sporo muzyki w tle.

Zgadza się!

Chyba byłam za surowa z tą trójką - wstawiałam ją retrospektywnie, bo czytałam jeszcze w czasach przedbiblionetkowych, a jako dominujące wrażenie przypomniałam sobie wtedy, że mnie bardzo drażniło ukrycie pod inicjałami czy kryptonimami postaci powszechnie znanych. Gdybym czytała dziś, pewnie doceniłabym bardziej, choć może nie na 6. Zresztą jak na razie jeszcze żadna biografia MM mnie w pełni nie usatysfakcjonowała, jeszcze szukam tej właściwej ...

Mój - Oates, chociaż przeciw Murakamiemu też nic nie mam :-).

Przesłuchaj sobie audiobooki z serii "Mistrzowie słowa" - bardzo różne gatunki literackie, a wszystko czytane przez świetnych aktorów, więc przy okazji masz też podpowiedzi interpretacyjne. Może wszystkich naraz nie znajdziesz w jednej bibliotece, ale zależy, gdzie mieszkasz, im większe miasto, tym większa szansa :-).

Dziękuję ! Sama nie zauważyłam, a rzeczywiście warto!

To był plebiscyt czytelników, nie werdykt jury. Trudno było wybrać, swoją drogą: https://wyborcza.pl/7,75410,2751​2191,nagroda-nike-ma-25-lat-wybierz-swoj​a-ulubiona-zwycieska-ksiazke.html, ale ostatecznie zagłosowałam na Traktat o łuskaniu fasoli.

Najpierw kilka z czasów PRL: Zielone kasztany Życzę ci dobrej drogi Zatańcz z moją dziewczyną Czarne okna Kiedy to się zaczyna?: Wybór opowiadań Tabliczka marzenia Niziurski Edmund (bohaterowie w wieku wczesnonastoletnim, w niektórych powieściach licealnym; czas akcji od lat 50 - Księga urwisów - po 80-90 XX wieku, większość o wyraźnym klimacie satyrycznym) Ożogowska Hanna , zwłaszcza powieści Ucho od śledzia, Tajemnica zielonej pieczęc...

Zauważyłam, dzięki!

No, nie, mnie zdecydowanie przeszkadza, irytuje mnie i rozprasza, kiedy w jednym tomie czytam, że bohater/-ka ma dziecko na studiach, a w następnym, który mi wpadnie w ręce, ono ma osiem lat itp.

Pierwszy jest rzeczywiście taki sobie; ja czytałam chyba od trzeciego, bo akurat ten w bibliotece był do pożyczenia od ręki, drugi nadrobiłam później - i akurat ich kolejność nie ma specjalnego znaczenia, natomiast trzeba je przeczytać oba, bo zaszłości z jednego z nich będą później poniekąd kanwą wydarzeń dwóch innych. I generalnie lepiej czytać po kolei, choćby ze względu na zmieniającą się scenerię, która odzwierciedla zmiany społeczne i polit...

A mnie Maciejewski nie spasował zupełnie - trafiłam w bibliotece na tom ze środka serii (Kwestja krwi) i, cytuję ze swoich notatek spisanych zaraz po lekturze: "z całej plejady postaci trudno wyłowić kogoś wzbudzającego jakieś pozytywne uczucia, poza jednym jedynym żydowskim chłopcem, który pragnie zostać Polakiem całą gębą i podchodzi do tego poważnie – dbając o poprawność języka i pochłaniając polską literaturę. (...) I oczywiście to, bez czego...

Wywiad bardzo jest ciekawy, i merytoryczna zawartość "Chamstwa" również, i pewnie oceniłabym je wyżej, gdyby nie ten - dla mnie strasznie niefortunny - eksperyment językowy z "Polszczą" tudzież pewne niedopatrzenia redaktorsko-korektorskie. Kiedyś zupełnie na takie drobiazgi nie zwracałam uwagi, dziś potrafią mi popsuć wrażenie nawet z bardzo dobrej skądinąd lektury...

Co prawda mnie z tym autorem zdecydowanie nie po drodze, "Baśń o wężowym sercu" też raczej nie w moim typie, ale dziękuję za kolejny trop, czyli Baranowskiego.

Ja chciałabym wszystkie trzy; Leszczyńskiego mam jeszcze przed sobą, i sądzę, że nawet, jeśli ma jakieś wady, to może coś więcej wnieść do obrazu całości, tym bardziej, że - jak wywnioskowałam - nie zajmuje się samym życiem chłopów pańszczyźnianych, tylko w ogóle całego ludu, więc także i robotników.

A ja znów do tyłu z raportowaniem... Więc nadrabiam: maj: Pajęczyna (recenzja: Co się robi, gdy za sofą leży trup?) czerwiec: Spotkanie w Bagdadzie (recenzja: Awantury i wybryki szpiegów oraz panny Vicky ) lipiec: Tajemnica lorda Listerdale'a (recenzja: Drugorzędność, ale jaka przyjemna! ) sierpień: Morderstwo na polu golfowym - powtórka (recenzja: Poirot starym prykiem? Cóż za faux pas! ) wrzesień: Przeznaczenie (recenzja: Sprawiedliwość ...

Słusznie po dwakroć!

Wbrew pozorom, tytuł tego Pratchetta (którego nie czytałaś) nie będzie tak trudny do namierzenia, bo dusiołek zawiera jeden istotny wyraz, jakiego wcześniej w Ankh-Morpork nie słyszano :-). Znasz też rodzica 2, ale po doświadczeniach z nim chyba nie sięgniesz po dalsze jego dzieła. Ja systematycznie czytam tylko jeden cykl z powodu sympatii do bohaterki, z którą łączy mnie zamiłowanie do szczególnego gatunku muzyki :-). 3 nie znasz, ale już si...

Sporej długości jest ta lista moich wrześniowych lektur; co prawda część z nich to cieniutkie tomiki poezji lub książki dla dzieci, część to rzeczy zaczęte w poprzednich miesiącach, a teraz skończone, ale tak czy inaczej ogólnie jestem zadowolona. Zwłaszcza, że ani jednej z nich nie oceniłam na 3 lub mniej. Chamstwo (4) [czytatka: Czytatka-remanentka IX 21 ] Ślad w morzu i inne wiersze (4,5) [czytatka: Kolejny połów w oceanie poezji - cz. II ...

Tylko raz się w roku trafia, Że ma urodziny Mafia. Siedemnaście lat – nie betka, Więc świętuje Biblionetka, I kto może, Mafii życzy Samych książkowych słodyczy!

Też myślałam o tym, bo w końcu akcja dzieje się na wsi, ale wyeliminowałam, bo "Noce i dnie" w tych latach raczej nie w całości były lekturą, mam wrażenie, że tylko tom I albo I i II, a Tomaszek w szkole jest później. Niestety nie mam pod ręką, żeby sprawdzić.

Też tak myślałam, ale sprawdziłam i nie znalazłam takiej sceny, jest jedynie moment, kiedy właścicielka stancji umawia się z rodzicami Marcina, że przywiozą jej ileś tam ziemniaków. No i raczej nie była to lektura licealna - ci, którzy się uczyli w starym systemie, mieli ją w 7 lub 8 kl. podstawówki, a reszta pewnie w 1 czy 2 kl. gimnazjum. Z tego, co było w liceum, nie kojarzę natomiast żadnych powieści/opowiadań ze szkołą w tle; młodsze rocznik...

Uhuuu... no, wszystko jedno, jeśli stoi, a jeśli już nie ma gdzie stać? Ale się chyba złamię, bo może choć Stelara zdążę machnąć, zanim się spotkamy.

No i widzisz skutki, już prawie mam w garści kolejną pożyczkę, gdy tymczasem doba ma tylko 24 godziny... a ja mam imperatyw kategoryczny, żeby o każdej przeczytanej książce coś napisać...

Z ciekawości pewnie bym chciała... tylko, że jeszcze nie ruszyłam ostatnich pożyczek, bo w międzyczasie znowu byłam w bibliotece... i swoje nowe przerabiam usilnie, a mam tego, że hej! To jeszcze dam znać, jak się umówimy na kolejny spacer, dobra?

No, właściwie chyba każdy reportaż, próbujący ukazać dwie strony dowolnego medalu, musi być kontrowersyjny, bo jeśli ktoś jest bardzo "za", to nie w smak mu będą głosy przeciw, i vice versa... A wracając do wcześniejszego Twojego postu, ta niemiecka lektura tytuł ma ciekawy, ale to taka raczej naukowa chyba, niż reportażowa?

No, ale skąd wiesz, że "idealnie trafia", skoro nie czytałeś? Ja, szczerze mówiąc, mam wątpliwości, czy czytały te osoby, których wypowiedzi zacytowałeś, bo ja absolutnie tendencyjności nie zauważyłam, wręcz przeciwnie, właśnie zwróciłam uwagę, że ci respondenci, którzy ostatecznie ukończyli formację seminaryjną i wytrwali w swoim powołaniu, są znacznie bardziej skłonni postrzegać jako zjawiska pozytywne to, co inni odbierają negatywnie, czyli w...

A, o tej nie słyszałam - widzę, że też nowość, dzięki!

A jeśli chodzi o ekranizację… cóż, moim zdaniem to powinno być prawnie zakazane, robienie takich rzeczy z literaturą, choćby i kryminalną. W filmowej „Nemezis” zgadza się z pierwowzorem tylko obecność panny Marple, zawiązanie i główna oś intrygi oraz personalia kilku postaci. Resztę reżyser tak przeonaczył, że rozpacz bierze. Gdyby tylko przeniósł akcję w czas o kilkanaście lat wcześniejszy, byłoby pół biedy, ale także uznał za stosowne wzbogacić...

To i ja się dołączam do rekomendacji! Przepiękny język, którego mając lat 15 czy 20 pewnie bym nie doceniła, urzekający klimat i wielka życzliwość dla świata, zwłaszcza dla natury (choć to nie znaczy, że dla ludzi nie).

No, rzeczywiście, przeoczyłam Stumpa!

A ja też mieszkałam w akademiku na Ligocie, a pracowałam jako pomoc kuchenna w tamtejszej stołówce, czyli głównie nosiłam produkty z magazynu i myłam rondle wielkie jak miednice i gary jak kotły do gotowania bielizny (najgorsze były po zupach mlecznych. Ale miałam już zaprawę z czasów harcerskich, więc przeżyłam :-).

Akurat tyle, ile Ty lat w Biblionetce! Trwaj w tym naszym gronie - mimo wszelkich różnic światopoglądowych na dobre i na złe związanym miłością do książek - przez kolejnych 15! (ten wykrzyknik nie przez pomyłkę :-) lat!

W wyjątkowej księgarni, a właściwie księgarnio-kawiarni "Kornel i przyjaciele" w Cieszynie zakupiliśmy, co prawda cokolwiek przepłacając (ale to za ten klimat w środku...): Godziny (Miciuś) Kocia Szajka i zagadka zniknięcia śledzi (ja) Obfitość: Wegetariańska kuchnia autora "Jerozolimy" (wspólnie)

A, no i oczywiście gratulacje dla zwycięzcy! Wwwojtusiu - to znak, że powinieneś się wciągnąć w konkursowanie! :-)

Dziękuję za dobrą zabawę! Co prawda przegapiłam zakończenie i nie rozpoznałam jednego czytanego tytułu, ale za to rozpoznałam ze cztery nieczytane (nie ma to jak dobra nota wydawcy!) więc bilans nie jest zły :-). I przy okazji przypomniałam sobie, co mi wisi na liście "do przeczytania"... A zaniedbałam ostatnio fantasy, czas nadrobić!

Potwierdzam, warto, zresztą wszystkie "Myślidziecka 3/5/7" były ciekawe i zwłaszcza w przypadku starszych rozmówców kończyły się u nas rajdem po bibliotekach i księgarniach w poszukiwaniu biografii/autobiografii danej osoby, np. po wywiadzie z Wiesławem Ochmanem sprawiliśmy sobie O wszystkim. Hena to już wtedy znałam i Nowolipie miałam przeczytane, ale i tak rozmowa była warta wysłuchania.

Dzienniki są świetne - przeczytawszy "Nie boję się bezsennych nocy", następne kupowałam już na bieżąco, żeby nie czekać, aż będę mogła skądś pożyczyć...

O, tak, i jeszcze jego kontynuacja, może ciut mniej zabawna, ale pośmiać się można: https://www.filmweb.pl/film/I+zn​owu+zgrzeszyli%C5%9Bmy%2C+dobry+Bo%C5%BC​e-2019-794864

Ja właśnie "Królewskie sny" miałam w planie, ale po Twojej recenzji zastanawiam się, czy "Michała" nie przesunąć przed nie w kolejce...

Och, i jeszcze jeden film mi się przypomniał, moja filmowa szóstka - z motywem bliskim sercu każdego Biblionetkowicza, czyli co człowiek zyskuje dzięki książkom - https://www.filmweb.pl/film/Moje+popo%​C5%82udnia+z+Margueritte-2010-536320 . Jeśli gdzieś natraficie, bardzo polecam!

Dołączam się do toastu, a żeby nie powtarzać powodów po Tobie - bo musiałabym powtórzyć przynajmniej połowę - zdeklaruję się jako nieuleczalnie zakochana w piosenkach https://www.tekstowo.pl/piosenka,georges​_moustaki,ma_libert_.html i https://www.tekstowo.pl/piosenka,zaz,qu_​_vendr_.html (Zaz jest w ogóle cudowna, już sobie wyobrażam "Little French Song zaśpiewaną jej głosem!), zachwycająca się pisarstwem Callet Blandine Le i Vigan...

Słusznie się domyślasz: wrażenia z "Chamstwa" przeznaczyłam do wrześniowej remanentki. Gdyby Ci zależało na szybko, to mogę notatkę podesłać na PW.

A ja poezję lubię od zawsze - trochę też dzięki szkole, bo miałam w starszych klasach podstawówki i w liceum polonistki, które nie zniechęcały uczniów do poezji wymogiem bezmyślnego klepania "co poeta chciał powiedzieć"; wiele osób mi znanych nie miało takiego szczęścia i do dziś poezji nie trawi... Czytam ją też systematycznie, chociaż bywa, że miesiącami nie poznaję żadnego nowego poety, w kółko zaglądając do swoich ulubionych tomików albo d...

8 i 16 też nie mam. 7 nie czytałam, jedynie wydedukowałam na podstawie opisu, więc niełatwo mataczyć. Tytuł może się na pierwszy rzut oka kojarzyć nie tyle z magią, co ze skutkami aktywności przynajmniej jednej z powszechnie znanych ras paranormalnych (która, jak mi się zdaje, w dusiołku nie występuje). W 9 kapelusz, szata i broda nie są potrzebne. Wystarczy umieć korzystać z czegoś, co z nazwy może się wydawać elementem terenu. No a ten sre...

Że niby jak? Nie ma tu żadnego opowiadania Siesickiej, były w tym drugim zbiorze, który czytałam w zeszłym miesiącu.

Dzisiaj przyniosłam: Życzę ci dobrej drogi Ślad w morzu i inne wiersze Niespełnienie (dwóch ostatnich nie było w katalogu, dopiero wprowadziłam. Wygląda na to, że będę ich pierwszą czytelniczką - w konkurencyjnym portalu też jednej nie ma wcale, druga jest, ale bez ocen)

Tak, "W ustach sól" jest nowiutka, bardzo polecam - autorka ma świetne pióro, sama przyjemność.

A coś takiego: Szable i cekaemy: Zwykli ludzie w wirze wojny o niepodległość .

Dobrze (i szybko) mi się w sierpniu czytało: Mgnienia: Opowieści z lat 1918-1920 (5) [recenzja: Niepodległościowa mozaika sprzed stu lat ] Lampiony (2) [czytatka: Czepliwy czytelnik ma problem z odzyskaniem fonii ] Długi zew (5) [recenzja: Północny Devon też skrywa tajemnice ] W ustach sól (5,5) [recenzja: A może morze jest w nas wszystkich? ] Słone ścieżki (4,5) [recenzja: Szczególna teoria względności, czyli kim jest człowiek z całym d...

O, masz biblionetkourodziny! No to życzę Ci spełnienia marzenia wyrażonego w ostatnim zdaniu (poniekąd egoistycznie, bo chcę tego samego) oraz możliwości udziału w zlocie, który w końcu chyba kiedyś się odbędzie!

A ja jeszcze w życiu w Bydgoszczy nie byłam! O, a jakby tam zlot biblionetkowy zorganizować, to by się można całą ekipą wybrać! Może po zarazie się uda?

Tu na ten temat jest krótko, ale biografię Rudolfa Hamann też napisała, tylko na polski jej nie przetłumaczono. Zrobiłam błyskawiczny research - po polsku na ten temat mamy Oskarżam arcyksięcia Rudolfa: Śledztwo w sprawie zagadkowej śmierci arcyksięcia Rudolfa i Mary Vetsery w Mayerlingu i Mayerling ale ta druga chyba będzie mało osiągalna. Swoją drogą, dzienniki Żeromskiego za mną chodzą od dawna, ale w żadnej z bibliotek, do których wc...

No więc historia opowiedziana przez naszego dobrego Szwejka dość mocno mija się z prawdą - a opowieść Hamann oparta jest na relacjach świadków, których było nader sporo. Cesarzowa była na wycieczce incognito, zameldowała się w hotelu pod fałszywym nazwiskiem, ale niestety niebawem miejscowa gazeta rozgłosiła wiadomość o jej pobycie (jak pisze autorka, nie wiadomo, kto redakcję poinformował). Zaś Luccheni miał zamiar dokonać zamachu na kogo innego...

Ale widać pomysł chwycił, bo to nie jedyna jego książka tego rodzaju, jest też Jak mówić o miejscach, w których się nie było? i jeszcze jedna (Comment parler des faits qui ne se sont pas produits ), nietłumaczona na polski. Do mnie za Chiny Ludowe takie poczucie humoru nie trafia.

Ojej, a na to jeszcze nie natrafiłam!

Oprócz "zrobionego dnia" rzuciły mi się w uszy jeszcze: - "brzmisz jak... (np. twój ojciec) - czysta kalka z "you sound like...", - "w lobby" (w znaczeniu: w przedsionku, w przedpokoju) - nagminnie spotykam to w książkach tłumaczonych z angielskiego, choć zdawałoby się, że tłumacze powinni wiedzieć, że po polsku przyjęło się rozumieć "lobby" tylko jako "grupę nacisku/wpływów". Pewnie to też nie ostatnie przykłady, ale w tej chwili tylko te mi ...

Gratulacje! Więcej takich świetnych kawałków by się chciało czytać!

Ostatnio w telewizji widziałam reklamę - nie wiem, czego, bo na ogół na treść reklam uwagi nie zwracam - w której pani przekonującym tonem oznajmiała, że reklamowane coś daje "jeszcze jeden benefit".

U mnie tyle: Dziewczyny: Moda ulicy lat 70. i 80. XX wieku (3,5) [recenzja: Moda nie tylko z ulicy ] Proste życie: Szczęście domowej roboty (3) [recenzja: Jeśli nawet nie aż tak proste, to na pewno tradycyjne ] Cisza po życiu (5) [czytatka: Czytatka-remanentka VII 21 ] Niezamknięte drzwi (5) [recenzja: Jeśli drzwi zamknięto, wyobraź sobie wyjście ] Wszystkie piosenki o miłości (4) [recenzja: Odrdzewiająca składanka ] Okularnik (3) [r...

O, dziękuję za kolejny trop filmowy, bo nawet o tym nie słyszałam, a wnioskuję, że byłby w moim guście. Mnie sama technika obrazów Hoppera może niekoniecznie aż tak bardzo zachwyca - jestem nieuleczalną wielbicielką impresjonizmu i postimpresjonizmu - ale doceniam przekaz.

Ja z kolei filmu nie znam, Jarmusch mnie jakoś ominął, a dokładnie to ja go ominęłam, obejrzałam "Kawę i papierosy" i stwierdziłam, że dziękuję, to by było na tyle. Ale zerknąwszy na obsadę tego obrazu, zwłaszcza żeńską, i zobaczywszy Twoje porównanie z Kusturicą, nabrałam ochoty:-). W książce zdecydowanie więcej jest spojrzenia krytycznego, ale ukierunkowanego na poszczególnych ludzi czy sytuacje, nie na zasadzie "o-jak-mi-się-tam-wszystko-nie ...