Dodany: 12.12.2007
|
Autor: Astral
Niniejsza szeroka prezentacja nowelistyki miłosnej, dominującej w dorobku Bunina, jest chronologicznym przeglądem różnych faz twórczości pisarza, jej rozwoju, jest także przeglądem pisarskich technik, składających się na niepowtarzalne mistrzostwo tej prozy.
Bunin niemal połowę swego życia spędził poza ojczyzną; na emigracji nie przestał jednak być pisarzem rosyjskim – twórczość jego, będąca wielkim poematem o rodzinnym kraju, ludziach, których losy wpisane są w ojczysty pejzaż, jest jednocześnie znakomitym portretem epoki, Rosji szlacheckich dworków i patriarchalnej wsi.
Wychodźca z kręgu "szlacheckich gniazd" stale ewokuje przeszłość, przemierza jeszcze raz lata swego życia, upaja się młodością, teraźniejszość ze swym osamotnieniem i goryczą napawa go lękiem. Nowele "W Paryżu" i "Zemsta" to przejmujące w swej beznamiętności, głębokie analizy stanów ducha ludzi, których, jak Bunina, los rzucił na obczyznę, samotnych i wewnętrznie opustoszałych, dla których miłość staje się wszystkim.
Wielki znawca uczuć, utajonych zaułków ludzkiej duszy, pragnień i namiętności, jest Bunin w swych opowiadaniach piewcą miłości, którą przedstawia w wielu najrozmaitszych formach, kształtach i wcieleniach; jest niezrównanym twórcą urzekających postaci kobiet.
[Czytelnik, 1990]