Dagna Dejna (ur. 1984 r.) – adiunkt w Katedrze Pedagogiki na Wydziale Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Rozprawę doktorską, napisaną pod kierunkiem prof. Aleksandra Nalaskowskiego, obroniła w czerwcu 2011 roku. Jej zainteresowania naukowe to: pedagogika ogólna, etnografia, opisy tradycji kultury ubogiej, sugerującej pewną surowość życia i obyczaju, endemiczność wychowania jako reakcja na jego globalizację, nisza jako produkt uboczny mody i powszechności.


„Nie mam wątpliwości, że badawcza i naukowa eskapada dr Dagny Dejny do amerykańskiej osady amiszów starego zakonu zaowocowała rzetelnie zgromadzonym i dobrze opracowanym materiałem, a wzbogacona o konteksty historyczne, religijne i obyczajowe amiszów opisana została w ciekawym i dojrzałym studium. Autorka wraca w nim do »klasycznej« niemal szkoły antropologicznej. [...]
Oto okazuje się, że są »światy«, w których ludzie mogą znaleźć swoje szczęście, niekoniecznie bogacąc się, zajmując coraz wygodniejsze fotele, oddając się hedonistycznym bachanaliom. Nie próbując szukać dowodów na istnienie lub nieistnienie Boga, widzialnych znaków. Opisany bardzo dobrym językiem świat amiszów ma dla mnie także wymiar osobisty, gdyż coraz częściej budzi się we mnie tęsknota za takim światem, taką oazą”.

Z recenzji wydawniczej dr. hab. Piotra Petrykowskiego, prof. UMK


„Praca dr Dagny Dejny nie ma odpowiednika na gruncie polskim. Nie znam również tego typu rozprawy w krajach sąsiednich. [...] W świetle powyższego badanie wychowania i szkoły amiszów starego zakonu (prawa) jest przedsięwzięciem nowatorskim. Podkreślmy, że mamy tutaj do czynienia z irenicznym, a zarazem jednym z najbardziej hermetycznych nurtów anabaptyzmu współczesnego. Amisze żyją w symbiozie z otoczeniem, stosując zarazem szereg mechanizmów chroniących przed eksploracją z zewnątrz. Przykłady tego typu mechanizmów Autorka sugestywnie zrekonstruowała w rozprawie. O oryginalności publikacji świadczą jednak nie tylko przedmiot badań i specyfika gromadzenia danych badawczych w społeczności amiszów, lecz również, a może przede wszystkim, uzyskane wyniki oraz sposób ich prezentacji. Docenić należy fakt, że – rekonstruując alternatywny projekt społeczny i edukacyjny wspólnoty religijnej amiszów – otrzymujemy rozprawę, która wpisuje się w pola problemowe różnych działów pedagogiki. [...] Ta wielość odniesień i aplikacji świadczy zarówno o znaczeniu podjętych kwestii, wadze samej pracy, jak i kompetencjach merytorycznych Autorki”.

Z recenzji wydawniczej ks. dr. hab. Bogusława Milerskiego, prof. ChAT

[Wydawnictwo Adam Marszałek, 2012]