Trzydziestoparoletnia Andi wychodzi za Ethana, samotnie wychowującego dwie córki. Dziewczynki do tej pory nie miały lekkiego życia – ich matka jest impulsywna, mało odpowiedzialna i nadużywa alkoholu – ale i tak mocno przeżyły rozwód rodziców. Młodsza, Sophie, od razu nawiązuje z Andi dobry kontakt emocjonalny, zaś starsza – Emily, od początku jest do niej nastawiona wrogo (co nie przeszkadza jej w pełni korzystać ze wszystkich względów, jakimi macocha ją obdarza). Gdyby dziewczyna była tylko grubiańska i złośliwa, byłoby pół biedy, lecz z biegiem czasu okazuje się, że prócz tego kłamie, lekceważy naukę, pije, pali i sięga po narkotyki. Andi próbuje wpłynąć na męża, by trochę „przykręcił śrubę” zbuntowanej nastolatce, lecz on rozgrzesza córkę z każdego wyskoku i zupełnie nie dostrzega jej cynicznych manipulacji. Aż do chwili, kiedy w wieku siedemnastu lat Emily zachodzi w ciążę… nie wiadomo z kim. Wydaje się, że to wydarzenie jest początkiem końca, że rodzina, która tak naprawdę nie stała się w pełni rodziną, rozpadnie się na dobre. A kiedy niechciane dziecko przychodzi na świat, wcale nie jest łatwiej…

Trochę mi przeszkadzał chaos kompozycyjny (nie lubię, jak za część postaci przemawia narrator zewnętrzny, a inne – choćby jedna – same za siebie) i nieco zbyt dojrzały, jak na wiek i stan mentalny, język Emily. Ale relacje w rodzinie zostały świetnie ukazane, zwłaszcza ten rozdźwięk między Andi i Ethanem w ocenie postępowania dziewczyny.

Sumując, wyszła z tego przyzwoita proza na dobrym poziomie, dobrze przetłumaczona i starannie zredagowana, wyjąwszy jeden zgrzyt w postaci szaszłyków z „tzatzikami”. Greckie słowo „tzatziki” (zimny sos ogórkowo-jogurtowy) z całą pewnością nie oznacza zbioru pojedynczych „tzatzików”, tylko JEDNO „tzatziki”; zatem nie można go odmieniać tak, jakbyśmy odmieniali „szaszłyki” czy „naleśniki”! Nie jemy przecież potraw z „guacamolami” ani z „currami”, skąd więc ten nielogiczny wyjątek, propagowany nawet przez niektóre słowniki języka polskiego online?