Od jakiegoś czasu czytam książki z serii KIK. Książki z przyjemnymi dla oka, artystyczną ilustracjami. Seria obfituje często w autorów mało znanych, z całego świata.

1. Do zobaczenia jutro (Maxwell William)
O sprawach dorosłych z punktów widzenia dwóch trzynastolatków. Przyglądają się plączącym relacjom damsko-męskich swoich rodziców. Trochę kryminał, ale dla mnie mało wciągające.

2. Biedna Klara (Hartley Leslie Poles)
Kłopoty ze spadkiem, a może relacjami pomiędzy ludźmi? Akcja toczy się w kręgu artystycznym - kompozytor i malarz oraz ich przyjaciółki. Gilbert dostaje spadek po ciotce, tytułowej bohaterce. Biedne Klary to były dwie, bo nie dbał o swoją kochankę, której mimo nieformalnego związku nie chciał nic zapisać. Wydarzenia opisuje jego przyjaciel Edward, który wyjeżdża do Włoch. Wplata w treść książki sentencję starożytne, refleksje o średniowiecznej sztuce i epoce wśród architektury włoskich miasteczek. Kolejna książka o wielokrotnie wałkowanym wątku w innych dziełach papieru i kliszy - angielska bohema we Włoszech. To nie moje klimaty, zatem znudziłam się krótką powieścią. Fabuła nabiera rumieńców Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu Książka składnia do refleksji. Może być.

3. Samotny wilk (Drozd Wołodymyr)
Powieści zwykle zaczynają się od narodzin, zamiast nich jest pogrzeb pracownika z biura projektów. Andrij Szyszyha zajmuje jego miejsce. W przeciętnym pracowniku, który w pracy robił swoje i wracał do domu, zachodzi przemiana. Naśladuje, wręcz upodabnia się do zmarłego Charłana. Pragnie wspinać po szczeblach kariery i poprawić swój byt materialny. Podlizuje szefostwu; dla przyszłych korzyści wikła w bezuczuciowe romanse z kobietami, z rodziny przełożonych i planuje, że pozbędzie się koleżeństwa. Powoli zachodzi w nim również inna przemiana, w dzikie i niebezpiecznie zwierzę. Przemiana w wilka to metafora dążenia do celów po trupach. i zmiany z zwyczajnego człowieka w bezwzględnego karierowicza. Im bliżej osiągnięcia celów, tym większa uczuciowa pustka. Czy wilk był do końca zły? Brakowało mu uczuć, ale nie mógł sprostać swojej wilczej naturze.
W tle poprzedni ustrój, szczypta wsi i ludowej fantastyki. Fragmenty dotyczące przekształcania i byciem wilkiem, ośmielę się nazwać realizmem magicznym. Narracja mieszana: wszechwiedzących narrator i pierwszoosobowa, która daję pełniejszy wgląd w psychikę bohatera. Bardzo dobra.

4. Dopuszczalne straty (Shaw Irwin)
Agent literacki dostaje pogróżki od tajemniczego mężczyzny. Postanawia dowiedzieć się, kto chciałby się zemścić i weryfikuje swoją przeszłość pod względem moralnym. Dobrze napisana, łatwo się czyta, ale czegoś mi brakowało. Przeciętna z plusem.

5. Nie uciekniesz przed własnym cieniem (Levi Ahto)
W połowie losy kryminalisty, uciekiniera z obozu, w połowie nakładana na tą fabułę pierwszoosobowa narracja o tworzeniu książki. Części o pisaniu powieści, dwie narrację wprowadzają zamęt. Narrator zastanawia np.co zrobić z bohaterami, zdradza tajemnicę poliszynela, że literaci wzorują bohaterów na znajomych osobach. Kiedy chcemy dowiedzieć o dalszych losach Kenta, to narrator postanawia porzucić jego historię. Stawia na realizm i odtąd opisuje swoje życie. Momentami to odwzorowanie pisanej przez niego fabuły. Autor chciał poeksperymentować, ale przedobrzył, bo fikcja ciekawsza od "życia".