„Kiedy na świat przyszedł drugi syn pani Fryderykowej Malutkiej, wszyscy zauważyli, że był nie większy od myszy. Prawdę mówiąc dziecko pod każdym względem przypominało mysz. Miało tylko sześć centymetrów długości, ostro zakończony mysi nos, mysie wąsy i miły, nieśmiały sposób bycia. Upłynęło kilka dni. Dziecko nie tylko nie zmieniło wyglądu, ale wręcz zaczęło zachowywać się jak mysz - chodziło w szarym kapeluszu i z laseczką w ręce. Nadano mu imię Stuart.”

[Prószyński i S-ka, 1999]