Wiosną 1960 roku Jean-Paul Sartre, czołowy przedstawiciel egzystencjalizmu ateistycznego, wraz z życiową partnerką, feministką, Simone de Beauvoir, odwiedził Kubę. Z podróży tej powstał cykl literackich reportaży. Sartre, zwolennik marksizmu, dość długo popierał ZSRR i KPZR, starał się tłumaczyć komunistyczny terror w tym kraju. Był zwolennikiem rewolucji kubańskiej (nadużycia Fidela Castro i jego rodziny zaczął krytykować znacznie później), próbował pogodzić egzystencjalizm z marksizmem. Ślady tych i takich przekonań, ale również ich ewolucji, znaleźć można w tekstach składających się na „Huragan nad cukrem”.

Niestety, nie jest to literatura porywająca, choć niewykluczone, że w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku taką wydawać się mogła, ze względu na aktualność opisywanych zdarzeń.