Przestrzenie wskazane w pracy są próbą usystematyzowania problematyki spatium w poezji Wacława Potockiego. Przedmiotem badań są przestrzenie najbardziej charakterystyczne i najbliższe człowiekowi: miejsca zamieszkania, zagospodarowania, miejsca z jednej strony akceptowane, z drugiej poddawane krytyce, bliskie i dalekie, ujawnione w sensie fizykalnym i metafizycznym. W panoramie miejsc prezentowanych przez poetę przestrzeniami zazwyczaj akceptowanymi, ewokowanymi są dom i wiejskie ustronie. Wymiar przestrzeni uświęconej zyskuje w poezji Potockiego kościół i przestrzeń pola bitwy. W świetle najczęściej pejoratywnym jawi się natomiast dwór magnacki, miasto, las i morze; są to przestrzenie o cechach loci horridi.

(Ze wstępu)

[Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej w Słupsku, 2009]