Al Capone, Chicago, lata dwudzieste, gangsterzy, prohibicja, masakra w dniu św. Walentego… ale o co chodzi z tym jazzem? Owszem, raz czy drugi pojawiają się w książce wypowiedzi Mezza Mezzrowa, klarnecisty i saksofonisty jazzowego z Chicago, jednak nie wydają się one aż tak istotne. Czy rzeczywiście w latach dwudziestych w Ameryce muzyka jazzowa była symbolem, wizytówką lokalu, w którym podawano alkohol (zakazany), i grano go początkowo wyłącznie w takich miejscach? Może… w każdym razie tak twierdzi autor.

Henrik Höjer, szwedzki pisarz i historyk, stara się – jako jeden z bardzo wielu – w swojej pracy przybliżyć realną postać Ala Capone (a także całej gromady innych gangsterów) oraz czasów i warunków, w których ten żył i działał. Próbuje wyjaśnić, jak z gangstera, przy czym wcale nie najważniejszego, jednego z wielu, w ciągu zaledwie kilku lat Capone „awansował” na wroga publicznego numer jeden całej Ameryki, i kto naprawdę tej transformacji dokonał, bo nawet jeśli brał w tym udział Al, to na pewno nie tylko on.

Książka bardziej faktograficzna, jak na historyka przystało, niż sensacyjna. Autor przyznaje, że zdecydowaną większość pracy wykonał siedząc w Bibliotece Królewskiej w Sztokholmie, a to, w pewnym sensie, daje się odczuć.

Dla miłośnika tematu pozycja warta uwagi, dla pozostałych, zapewne, przeciętna.