Moglibyśmy zadowolić się skoncentrowaniem uwagi na niepodważalnych wynikach badań współczesnej medycyny żywieniowej: dużo warzyw, więcej oleju niż masła, mniej tłuszczów złożonych, nie tak dużo cukru, zawsze pełnoziarniście, nie za dużo mięsa wołowego, wieprzowego i jagnięciny, lepiej gotować niż otwierać puszki z gotową żywnością. Tak długo, jak naukowcy się uczą, moglibyśmy rozsiąść się wygodnie i jeść to, co nam smakuje i co jest przez nas łatwo przyswajalne. (...) Przy okazji śledzilibyśmy, czy zmienił się stan wiedzy, i włączalibyśmy w naszą dietę kolejne, potwierdzone już ustalenia medyczne. Tak jednak nie czynimy.
Obietnica uzdrowienia kryjąca się za hasłem "właściwego" odżywiania się jest po prostu za duża i zbyt nęcąca. Z tego też powodu szukamy tej jednej jedynej odpowiedzi, tropu, rozwiązania, których prawdziwi naukowcy nie potrafią nam dać – oto idealne warunki na pojawienie się samozwańczych papieży żywieniowych*.

---
* Suzanne Schäfer, "Obalamy mity o »niezdrowym« jedzeniu", przeł. Natalia Szczyglewska, wyd. Vital, 2016, s. 141.