„Widmo

Dosyć. Ani słowa więcej. A więc, wracając do poprzedniego – oto moja hipoteza: zastrzeliłeś mnie śpiącą, i to w dodatku śpiącą snem opiumowym. Dlatego cały czas myślałam, że umarłam od raka. Rozumiesz, stary? Wszyscy mamy rację, wszyscy czworo, jak tu jesteśmy.


Nibek

Nie – te kobiety, jak zechcą, to wszystko mogą człowiekowi wmówić, widma czy nie widma. To piekielna rzecz ta kobieca inteligencja”.


Stanisław Ignacy Witkiewicz (1885-1939), znany jako Witkacy, to jeden z najwybitniejszych artystów polskich: pisarz, malarz, teoretyk sztuki, filozof, autor teorii „czystej formy”. Genialny twórca dwudziestolecia ma nieustannie rzesze entuzjastów, którzy podziwiają jego powieści (m.in. „Pożegnanie jesieni”, „Nienasycenie”), liczne dramaty („W małym dworku”, „Tumor Mózgowicz”, „Szewcy”, „Oni”, „Matka”) oraz prace filozoficzne i prowokacyjne rozważania o narkotykach.

[Siedmioróg, 1997]