Doktor Josef Ströder - dziś emerytowany profesor uniwersytetu w Würzburgu - podczas drugiej wojny światowej przez dwa lata kierował krakowskim szpitalem dla dzieci. Jego wspomnienia z tego okresu, zatytułowane "Oskarżony o przyjaźń z Polakami", to niezwykła historia "niemieckiego pediatry w okupowanym Krakowie". Wyjątkową postawą wobec małych, polskich pacjentów i swoich polskich współpracowników dr J. Ströder nie tylko zasłużył na dobrą pamięć naszego społeczeństwa, ale i udowodnił, że nawet w "czasie pogardy" możliwe były ludzkie stosunki między Niemcami i Polakami, że można było, choć z największym wysiłkiem, zachować godność Człowieka, zdać najtrudniejszy egzamin - egzamin z humanizmu.

Autor wspomnień, odkąd po raz pierwszy postawił stopę w Krakowie, aż po dziś dzień pozostaje pod urokiem tego miasta nazywając je "miastem swojego serca". W przemówieniu, które wygłosił na uroczystościach z okazji 100-lecia Krakowskiego Szpitala Dziecięcego, znalazły się słowa: "w humanistycznym gimnazjum Beethovena w Bonn uczyłem się, że dla obywatela rzymskiego największą dumą była możność stwierdzenia »civis Romanus sum«. Dla mnie największą dumą jest możność powiedzenia »civis Cracoviensis sum«".

W roku 1978 profesor J.Ströder, jako pierwszy Niemiec, otrzymał tytuł doktora honoris causa krakowskiej Akademii Medycznej.

[Wydawnictwo Literackie, 1988]