Jednym ze szczególnie czczonych duchów był u szamanistów duch ogniska domowego, zapewniający - przy odpowiednim traktowaniu – szczęście, zdrowie i pomyślność wszystkich członków rodziny. Turcy abakańscy (Chakasi), aby uczcić ducha ognia, przygotowywali dziewięć rożnów z brzozy, zawieszali na nich białe i czerwone wstążki oraz nadziewali kawałki tłuszczu z baranich ogonów. Szaman odprawiał modły, zatknąwszy uprzednio rożny wokół ogniska domowego, a później wrzucał je wszystkie do ognia. Ogień można było uczcić także przez wniesienie do jurty brzozy w całości wraz ze wszystkimi korzeniami. Do gałęzi brzozy przyczepiano białe i czerwone wstążki. Po zakończeniu modłów owej brzozy nie porzucano byle gdzie, lecz przywiązywano ją gdzieś do drzew razem z zawieszonymi na niej wstążkami. Obrzędy ku czci ognia odbywały się w jurcie nocą co trzy lata i co siedem lat, nawet jeżeli w jurcie nikt z domowników nie chorował (w takim wypadku modły odprawiano niezależnie od ustalonego cyklu)*.

---
* Stanisław Kałużyński, "Tradycje i legendy ludów tureckich", wyd. Iskry, 1986, s. 108.