Powieść tę Teresa Bojarska napisała w końcu lat 70-tych, dotąd mogli poznać jednie jej fragmenty słuchacze radia.

Oparta na faktach i wykorzystująca wątki autobiograficzne, ukazuje najtrudniejszy moment naszych dziejów najnowszych: koniec wojny i początek budowy nowego ustroju państwa.

Obok opisu wydarzeń z lat 70-tych, po wypadkach Marca, Grudnia i Radomia autorka sięga pamięcią do miesięcy spędzonych na przełomie 1944-45 r. w majątku ziemskim.

Wielkość przedstawionych postaci, ich zróżnicowanie społeczne, postawy wobec zachodzących, a burzących cały dotychczasowy porządek zmian – dają obraz tego trudnego okresu pełen barw i odcieni.

[Wydawnictwo Trio, 1996]