Bardzo dobra książka.
Przede wszystkim ludzie. Dobrze skonstruowane postacie, nie tuzinkowe, potraktowane indywidualnie tak bardzo jak to jest możliwe w powieści a co najważniejsze psychologicznie wielowarstwowe. Akcja nieśpieszna, ale doskonale pasuje do miejsca, w którym się rozgrywa czyli do fryzyjskiej wyspy Sylt. Jest i ciekawy wątek kryminalny ale w zasadzie toczy jakby nieco z boku. Autorki niejako przy okazji historii kryminalnej znakomicie dozują napięcie i rozwijają akcję i budują bardzo interesujące postacie. Właściwie każda w osób dramatu jest postacią pełnowymiarową, jest człowiekiem z krwi i kości chciałoby się powiedzieć. Nie znalazłam ani jednej postaci papierowej, nijakiej, będącej tylko tłem dla głównych bohaterów.
Wyspę Sylt w jesiennej szacie widziałam tak jakbym tam była ale nie dlatego, że opisy są drobiazgowe czy detaliczne, nie. Złudzenie obecności na wyspie stwarza klimat przepięknie oddany słowem. Mgła, deszcz, wiatr, rosa, krople na liściach, noc i szum morza... Zapach kawy i rogalików, smak konfitury morelowej… Radość, smutek, strach, rozpacz, miłość...Po prostu wszystko tam jest w doskonałej harmonii. Nie za dużo, nie za mocno podkreślone, w sam raz.
Ludzie są na wyspie różni, każdy ma swoją historię, swoją tajemnicę, swój problem do rozwikłania w taki czy inny sposób. Rozwiązanie wątku kryminalnego także udało się autorkom doskonale, wszystko pasuje, nie ma zgrzytów, zaskakujące fakty nie wyskakują jak diabeł z pudełka. Czytelnik wnikliwy nieco się domyśla, nieco przewiduje, ale nie jest w stanie domyślić się wszystkiego wcześniej niż chcą autorki.
Jednym słowem byłaby prawie sielanka i książka idealna gdyby nie zamieszczone w książce listy pomiędzy autorkami, które mają za zadanie...nie wiem co.
Całe w nich mnóstwo odniesień do Bergmana, jego filmów i bohaterów, nieco Komedy i jego muzyki, adresy stron internetowych, odsyłaczy do You Tube, cytaty z poezji, z dzieł naukowych i inne dziwne rzeczy tego typu. Nie wnoszą jak dla mnie niczego do treści książki. Takie „tanie filozofowanie”, niby czasem omówienie postaci ale jednak nie… . Ta część zrobiła na mnie wrażenie „przeintelektualizowanej” i naprawdę chciałabym wiedzieć do czego miała służyć.
Poza tym „Księżyc myśliwych” to znakomita książka i szczerze ją polecam.

Księżyc myśliwych (Krenz Katarzyna (Bogucka-Krenz Katarzyna), Bielak Julita)