Jak poradzić sobie z odepchniętą miłością i niespełnioną ambicją, nie ulegając pokusie zgorzknienia, cynizmu ani lekkomyślności? Duński filozof Søren Kierkegaard (1813-1855), zerwawszy zaręczyny, zadał sobie pytanie, czy można powtórzyć nieszczęśliwą miłość, aby stała się szczęśliwa. Tak powstało jego słynne "Powtórzenie".

W "Liście otwartym Constantina Constantiusa do Pana Profesora Heiberga" Kierkegaard broni "Powtórzenia" przed zarzutami heglisty, ulubieńca intelektualnych kopenhaskich salonów. W "Przedmowach" kontynuuje krytykę heglizmu, spekulatywnemu poznaniu przeciwstawiając niezakończony nigdy dialog jednostek – będący sposobem na osiągnięcie prawdy nieskończonej i nieabsolutnej.

Książka ukazuje Kierkegaarda nie jako romantycznego samotnika, lecz jako namiętnego uczestnika intelektualnych debat. Opatrzona bogatymi komentarzami tłumacza, przedstawia biograficzno-historyczne tło tekstów, poglądy Duńczyka na historię, literaturę, filozofię i teologię.

Wcześniejszy przekład "Powtórzenia" został zweryfikowany na podstawie ostatniego krytycznego wydania duńskiego. Pozostałe teksty ukazują się w Polsce po raz pierwszy.

[WAB, 2000]