Powieściowy debiut, jakim jest "Eliza, czyli życie prawdziwe", zyskał młodej autorce "Prix Femina" 1967.

Urodzona w 1934 r., młodość spędza wraz z rodziną na prowincji Francji w ciężkich warunkach materialnych. Podczas wojny straciła ojca, który został zabity przez Niemców. W okresie wojny algierskiej przyjeżdża do Paryża, gdzie pozbawiona wszelkich środków do życia, pracuje w fabryce przy taśmie produkcji samochodów. W powieści autorka zamknęła swoje osobiste doświadczenia wpisując je w fabułę osnutą wokół miłości młodej Francuzki i Algierczyka łączącego pracę z działalnością polityczną.

"Eliza, czyli życie prawdziwe" tchnie autentyzmem i swoistym kameralnym nastrojem. Szczególnie żywy jest obraz dnia codziennego w fabryce oraz subtelnie nakreślonej miłości głównej bohaterki i jej ukochanego, rozwijającego się na przekór przesądom rasowym otoczenia.

[Państwowy Instytut Wydawniczy, 1969]