"Posłaniec" uzmysławia nam, że coraz częściej zapominamy o swoich możliwościach, marzeniach, celach. Zapominamy o tym, że szczęście to właściwie wynik naszej ciężkiej pracy, wyrzeczeń, umiejętności parcia do przodu pomimo przeciwności. Przecież, jak się dowiadujemy, każdy z nas jest bohaterem, ważne, aby nie zapomnieć o tym w codziennej szarości.

Pomysł na książkę dobry, a równocześnie taki całkiem zwyczajny, bez fajerwerków. Ot, ciepła opowieść o przyjaźni, priorytetach, odwadze w realizowaniu marzeń. Bogatsza o doświadczenie "Złodziejki książek", przy "Posłańcu" nieco się ostudziłam. Co prawda obie książki traktują o innych sprawach, ale w obu przypadkach chodzi przecież o ludzkie uczucia, ważność ludzkich wyborów. Co mnie uwierało? Chyba język - krótkie, luźne sploty zdań, mimo że charakterystyczne dla środowiska głównego bohatera, który "niczego w życiu nie osiągnął". Fabuła również szczególnie mnie nie zaskoczyła, ale może nie było zamysłem autora właśnie zaskakiwać?

Gdybym miała podsumować książkę jednym określeniem, byłoby to: "książka motywacyjna".

Moja ocena: 4