Madame (Libera Antoni) (5-)
Wszystko wskazywało na to, że „Madame” jest książką lekką i zabawną (po części to prawda), tymczasem okazało się, że ma wymowę strasznie melancholijną. Właśnie za ten klimat beznadziejnej młodzieńczej miłości daję ocenę bardzo dobrą. Aż dziw bierze, że autor potrafił z taką umiejętnością wczuć się w duszę nastolatka, który pod maską zawadiaki skrywa boleśnie tłumione uczucie.
Trochę nie pasowała mi pewność siebie i wybitne zdolności lingwistyczne głównego bohatera, ale różni ludzie chodzą po świecie, więc przymykam na to oko – nie można wszystkich mierzyć własną miarą. Większym zarzutem jest to, że środek książki jest nieco nudnawy, wyraźnie słabszy od początku i zakończenia. Stąd ten minus.

Dzień tryfidów (Wyndham John) (4,5)
Ta nieco już staroświecka powieść science fiction nadal potrafi mile zaskoczyć ciekawymi pomysłami. Ludzkość staje w obliczu epidemii powszechnej ślepoty spowodowanej przelatującą koło Ziemi kometą, a sprawy nie ułatwia fakt, że pewne wredne, plujące kwasem i chodzące na dwóch nogach roślinki chętnie wykorzystują ów kataklizm. Główny bohater przez zrządzenie opatrzności unika ślepoty i jego losy stają się pretekstem do ukazania nam zmian społecznych zachodzących na powierzchni błękitnej planety, po wielkim upadku człowieka.
Wątek miłosny jest może trochę kiczowaty, ale akcja powieści przebiega na ogół sprawnie i nie pozwala się nudzić. Bardzo podobny motyw został wykorzystany we współczesnej powieści Miasto ślepców (Saramago José). Saramago z większym naturalizmem przedstawił wizję powszechnej ślepoty, lecz niekoniecznie napisał lepszą książkę.

Doktor Żywago (Pasternak Borys) (4-)
Miałem wrażenie, że Pasternak stylem wzorował się na Dostojewskim, co akurat dla mnie niekoniecznie jest zaletą. Książka w wielu miejscach mi się dłużyła, a zakończenie głównego romansu uważam za całkowicie bezsensowne (za to obniżam ocenę o przynajmniej pół stopnia). Muszę jednak pochwalić rzetelnie opisany obraz początków rewolucji bolszewickiej oraz przemyślenia głównego bohatera, które niekiedy bardzo podbijają ogólne wrażenia z lektury.