Kim jestem? Dlaczego jestem? To pytania, które stawiamy sobie nie raz. Czy wszechświat istnieje we mnie, czy obok mnie? Ja w nim czy on we mnie? Przecież wraz z moją śmiercią skończy się wszystko, wszystko dla mnie, mój wszechświat zgaśnie, a co z innymi? Co z innymi wszechświatami i innymi ludźmi? Także przestaną istnieć, przynajmniej dla mnie.

E.-E. Schmitt porusza niesłychanie ważny z punktu widzenia egzystencji człowieka problem filozoficzny. Antropocentryzm/egocentryzm zawsze był człowiekowi bliski. Shmitt jednak ten problem pokazał w pewnym sensie w krzywym zwierciadle, a na koniec zaserwował czytelnikowi coś, co wprawdzie nie jest odpowiedzą, ale tę odpowiedź sugeruje. Bo w pewnym sensie każdy jest Languenhaertem, każdy jest poszukującym go badaczem, każdy jest stwórcą, bo... każdy jest egoistą.

Bardzo mocna książka. Trochę okrutna, trochę zabawna i bardzo tajemnicza. Inna od późniejszych, choć wcale nie gorsza, moim zdaniem nawet mocniejsza, skierowana do ludzi, którzy interesują się choć odrobinę filozofią, ale wciągnie każdego.