Nowoczesny opis historii przestrzeni teatralnej w tradycji Europy Zachodniej. David Wiles analizuje sposoby wykorzystywania przestrzeni w widowiskach kulturalnych, obrzędach religijnych, przedstawieniach ulicznych i cyrkowych oraz występach odbywających się w galeriach czy pubach. W swoich rozważaniach wykorzystuje znane antropologiczne teorie przestrzeni (Mircea Eliadego, Richarda Schechnera, Victora Turnera i Yi-Fu Tuan), które łączy z filozoficzną koncepcją przestrzeni Michela Foucaulta i socjologicznym punktem widzenia Henriego Lefebvre'a. W efekcie tworzy spójną teorię widowisk nierozerwalnie związanych z daną epoką historyczną, społecznością i środowiskiem.

[Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012]