W pewnej opowieści norweskiej jest ukazana taka oto historia kobiety i dziecka.

Kobieta, owdowiawszy, pozostała samotna z jednorocznym synkiem. Nie mając środków do życia, z dzieckiem w chustce na plecach, puka do drzwi zamożniejszych ludzi z prośbą o wsparcie. W czasie tego kołatania od domu do domu znalazła się w lesie, w którym nagle stanęła przy drzwiach prowadzących do cudownej komnaty. Przekroczywszy próg, usłyszała zachętę:
– Masz 5 minut na wybranie sobie – ile udźwigniesz – klejnotów z diamentów, złota i srebra.
Mając taką wspaniałą ofertę, zostawiła dziecko, zdjęła z pleców chustkę i zaczęła gromadzić naszyjniki, zegarki, pierścionki itd. ze złota i drogich kamieni. Wtem słyszy tajemniczy głos:
– 5 minut dobiega końca; za chwilę musisz opuścić komnatę; tylko nie zapomnij zabrać największego skarbu.
Kiedy znalazła się na zewnątrz, uświadomiła sobie, że nie zabrała największego skarbu, jakim było jej dziecko. Zaczęła kołatać do drzwi, ale na próżno.

[Wydawnictwo Spes, 2009]