Rozkręciła się saga, aż miło.

W "Czarnej Perle" poznaliśmy Adama Windjammera i Jade - córkę lichwiarza, który swoją bezwzględnością doprowadza do ruiny rodzinę Adama. Ojciec chłopaka umiera, van Helsen (wspomniany lichwiarz) przejmuje dom i majątek Windjammerów. Adam próbuje walczyć, ale nie udaje mu się.

W drugim tomie jest jeszcze lepiej - Adam wyrusza w podróż do Ameryk, żeby przywieźć towar i jakoś odbić się od dna. Eskapadę finansuje nowo utworzona kompania Kwadrant. Niestety, pod nieobecność Adama akcje kompanii wykupuje po trochu lichwiarz i znowu ma w ręku rodzinę Windjammerów.

Jednak ciekawszy wydaje mi się wątek córki - Jade. Traktowana bardzo zimno przez ojca, który wciąż głośno wyraża swój zawód z powodu posiadania córki, a nie synak próbuje udowodnić ojcu, że ona też jest wartościowym człowiekiem. Domyślić się jedynie można, że ojca nic nie przekonuje - postanawia mieć z córki przynajmniej tę korzyść, że bogato wyda ją za mąż i jeszcze pomnoży swój majątek, jednocześnie wznosząc się wyżej na drabinie awansu społecznego.

Dla mnie książka ta była przede wszystkim o samotności niekochanego dziecka. Depresja Jade, jej późniejsze wysiłki - to wszystko było bardzo przejmujące. Nie zdajemy sobie sprawy, ile może znieść dziecko, żeby przekonać rodzica, że warto je kochać.

Ponadto akcja dużo lepsza niż w tomie pierwszym. Zwroty dość niespodziewane, nagłe przyśpieszenia, dużo emocji i napięcia.

Bardzo mi się podobało; uważam, że cała saga może być świetną lekturą dla opornej latorośli - żeby zobaczyła, że nad książką też można dobrze się bawić.


[wcześniej opublikowałam na swoim blogu]