Punktem wyjścia był eksperyment dotyczący życia po śmierci. Końcem eksperymentu była śmierć. Doktor Peter Hobson wyprodukował monstrum. A właściwie trzy.

Aby sprawdzić swe teorie odnoszące się do nieśmiertelności i życia pozagrobowego, stworzył trzy komputerowe symulacje własnej osobowości.

Z pierwszej kopii usunięto wszelkie wspomnienia powiązane z fizyczną egzystencją - to symulacja życia po śmierci.
Drugą kopię pozbawiono wiedzy o starzeniu się i śmierci - to symulacja nieśmiertelności.
Trzeciej osobowości nie poddano modyfikacjom - to kopia kontrolna.

Trzy wirtualne osobowości Hobsona uciekają z laboratoryjnego komputera do obejmującej cały świat elektronicznej pajęczyny. Jedna z nich jest mordercą.

Powieść otrzymała nagrodę Nebula '95 i była nominowana do nagrody Hugo '96.

[Zysk i S-ka, 1997]