Powieść zaczyna się rozmową dwóch skazańców oczekujących na wyrok w celi śmierci we francuskim więzieniu. Jeden z nich jest klasycznym socjopatą, mordercą, ulicznikiem, którego życie nie rozpieszczało od najmłodszych lat. Drugi, wydawać by się mogło, wzorowym obywatelem – zamożnym człowiekiem posiadającym własną fabrykę, dom, gosposię i piękną żonę.

Za kilka godzin o poranku jeden z nich zginie, zostanie na nim wykonany wyrok śmierci przez odcięcie gilotyną głowy. Nie wiedzą, który z nich umrze, jednak każdy na swój sposób przeżywa ostatnie godziny, wspominając swoje życie.

Wspomnienia te stanowią właściwą akcję, przeplatają się z więzienną rzeczywistością ostatnich minut życia skazańców. Sprawia to, że chłoniemy tekst obawiając się, iż możemy nie zdążyć dowiedzieć się, jak normalny człowiek, przypominający każdego z nas, znalazł się w tej sytuacji bez wyjścia.

Winna jest kobieta, a właściwie miłość. Miłość czysta, prawdziwa i bezwarunkowa. Co jest w stanie zrobić kochający małżonek, gdy dowiaduje się o zdradzie ? Wszystko. I tu następują kolejne etapy, poczynając od niedowierzania, zaprzeczenia i złości, przez zemstę, a na wybaczeniu kończąc.

Książkę czyta się jednym tchem, bo chociaż od początku wiemy, jak wszystko się zakończy, nie wiemy, jak do tego doszło. Scenariusz wydarzeń opisanych przez autora w tej niewielkiej książeczce przechodzi najśmielsze wyobrażenia i sprawia, że włos jeży się na karku. Do czego jest zdolny człowiek, gdy naprawdę kocha? Przekonajcie się sami.