Osiemnasty tom "Jeżycjady" Małgorzaty Musierowicz teoretycznie miał być poświęcony córce Idy Pałys - sugerował to i tytuł ("Sprężyna") i barwna, ruda postać na okładce książki. Schemat, którego autorka bestsellerów młodzieżowych trzyma się wiernie od lat i który zawsze zapewniał powodzenie. Tylko... coś zgrzytnęło.

Tytułowa "Sprężyna" chyba nie do końca się ścisnęła, zanim nastąpiło rozprężenie i punkt kulminacyjny całej fabuły. Łucji Pałys w tej fabule jest niewiele, co jest nowością, bo zazwyczaj Musierowicz skupiała się na jednej postaci, ewentualnie poświęcając kilkanaście stron osobom jej najbliższym. Do osiemnastego tomu rodzina Borejków jednak rozrosła się tak bardzo, że nie sposób ograniczyć się zaledwie do paru krewnych. Biedna, skromna Łusia, pragnąca zostać "sprężyną dobrych wydarzeń", ze swoją fascynacją językiem polskim (i w dużej mierze polonistą) zostaje zepchnięta na boczny tor na rzecz rozterek sercowych Laury, sielskiego życia Pulpecji, wypadku Gabrieli i męskiej przemiany Ignasia na łonie natury, a także kolejnego członka klanu, Kazimierza Pałysa. Niepodobne to do Pani Musierowicz, albo ja już robię się za stara na "Jeżycjadę" - a i to całkiem możliwe. Za dużo Borejków w Borejkach. Robi się matecznik rodem z "Pana Tadeusza".

Dla oddanych fanów serii nic nowego, chociaż i tak pewnie sięgną z sentymentu. Nowicjuszy odsyłam do pierwszych, moim zdaniem bardziej udanych, części.