Książka, która proponuje inne spojrzenie na raka. Autor przekonuje, że rak nie jest chorobą, ale podejmowaną przez nasze ciało misterną, desperacką i ostateczną próbą utrzymania się przy życiu tak długo, na ile pozwolą okoliczności. Jest jedną z wielu metod, za pomocą których organizm zmusza dotkniętą nim osobę do zmiany sposobu, w jaki postrzega i traktuje ona siebie samego, w tym także swoje ciało. Może ona uczynić nowotwór czymś okropnym, co utwierdzi ją w przekonaniu, że jest bezsilną ofiarą, ale pomoże też dostrzec w raku szansę na przejęcie odpowiedzialności za swoje życie, na odkrycie najcenniejszych wartości i nauczenie się szacunku do samego siebie.

Coraz wyraźniej widać, że prawie wszystkie rodzaje raka są poprzedzone różnorodnymi traumatycznymi wydarzeniami takimi jak rozwód, śmierć bliskiej osoby, wypadek, utrata pracy lub rzeczy osobistych, ciągły konflikt z szefem lub rodziną, czy też wystawienie się na działanie silnych toksyn. Tak intensywnie oddziałujące czynniki stresowe zmuszają organizm do odpowiedzi. W odruchu samoobrony uruchamia on mechanizmy przetrwania, które mogą przybrać formę tymczasowego "nienormalnego" dzielenia się komórek. Choć pojawiający się w wyniku tego guz nowotworowy jest nadal uważany przez większość lekarzy za chorobę, a nie mechanizm uzdrawiania, nie znaczy to jednak, że jest to prawda.

Guzy rakowe są jedynie objawami choroby. Ich przyczyna może nie być oczywista, jest jednak jasne, że nie pojawiają się one bez powodu. Ciągłe konflikty emocjonalne, żal, nerwica, poczucie winy i wstydu mogą łatwo nadwyrężyć funkcjonowanie układów odpornościowego i trawiennego oraz podstawowe procesy metaboliczne, tworząc w ten sposób warunki do rozwoju guzów rakowych. Na szczęście, związek między rakiem i stresem nie jest już wyssaną z palca teorią. Potwierdziły go wyniki licznych badań.

Książka otwiera drzwi tym, którzy pragną zamienić poczucie bycia ofiarą w poczucie siły i panowania nad własnym losem, a chorobę w zdrowie.

[Ariya, 2011]