Nic nie zapowiadało, że Isidor Rattenhuber, zahukany, rudowłosy i udręczony ustawicznym jąkaniem chłopiec z bawarskiej wsi, „wyjdzie na ludzi”. Punktem wyjścia było odkrycie, że upragniony porządek i spokój można znaleźć w liturgii…

Koleje życia Isidora poznajemy w retrospekcjach, splecione z losami i historiami osób, które stanęły na jego drodze: krewnych, kolegów z seminarium, przełożonych, przyjaciół, parafian. Wszystkie epizody składają się na mocno osadzoną w codzienności opowieść, traktującą nie o wielkim, przesłaniającym wszystko inne doświadczeniu wiary, o pewności istnienia jakiejś wyższej potęgi, lecz o trudnościach, pomyłkach, rozczarowaniach i wątpliwościach, pokusach i porażkach, sytuacjach czasem smutnych, czasem śmiesznych, często przejmujących.

Oto sługa boży, tak samo jak wszyscy inni wrośnięty w świat ludzkich słabości, małości, miłości, śmierci. Oto rachunek życia i sumienia księdza – wiernego – mężczyzny: na jednej szali sens, na drugiej klęska. Czy myśli i rozterki starzejącego się prowincjonalnego proboszcza mogą odpowiedzieć coś ważkiego na pytanie, jakie jest miejsce religii we współczesnym, zsekularyzowanym świecie i jak może istnieć w nim ktoś, kto obrał sobie wiarę za zawód i treść życia?

[Wydawnictwo Homini, 2009]