Tajemnicze i intrygujące historie z pozoru zupełnie zwykłych ludzi. Bohaterowie przeżywają śmierć bliskich osób, próbują odnaleźć świat swojej młodości, utraconą miłość i szczęście. W swych opowieściach Joanna Szczepkowska dotyka tematów, które fascynują od zawsze, pyta kto może powiedzieć o człowieku więcej - lekarz czy uzdrowiciel; czy na nasze najważniejsze pytania odpowie nauka czy parapsychologia; jak możliwa jest miłość i bliskość z drugim człowiekiem; jak radzimy sobie z poznawaniem świata i siebie. Autorka z niezwykłą przenikliwością obserwuje ludzi, świetnie konstruuje fabułę swych opowieści, dozuje napięcia i potrafi wywołać dreszcz emocji oraz zaskoczenie. Rzeczywistość tej prozy pochłania czytelnika bez reszty, bohaterowie pozostają w pamięci długo po odłożeniu książki. Dopiero wtedy uświadamiamy sobie, że jest to nasz świat, otaczający nas ludzie i nasze problemy. To proza mówiąca o wszystkich niepokojach współczesnego człowieka - miłości, przyjaźni, grzechu, moralności, samotności, pracy, psychice oraz o przenikaniu się naszej codzienności z tym, co pozostaje tajemnicze i niemożliwe do zracjonalizowania.

[Wydawnictwo Literackie, 2004]