W ostatnich latach życia Terry Pratchett często wykorzystywał swój autorytet, by poruszać niezwykle istotne problemy i kwestie społeczne. Widać to również w jego utworach. W „Kiksach klawiatury” po raz pierwszy zebrano najlepsze przykłady niebeletrystycznych tekstów Pratchetta, zarówno tych poważnych, jak i surrealistycznych. Z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru, które zapewniło trwałą popularność jego powieściom, w tym zbiorze Pratchett wychodzi zza kulis świata Dysku i mówi we własnym imieniu: mężczyzny i chłopca, bibliofila i maniaka komputerowego, obrońcy kapeluszy, orangutanów i godności umierania.


„»Kiksy klawiatury« są poważnie zabawne, kiedy Pratchett komentuje absurdy tego świata i zabawnie poważne, kiedy odnosi się do służby zdrowia, eutanazji czy choroby Alzheimera”.

„The Times”

[Prószyński i S-ka, 2015]