"Kiedy doskonałość nie wystarcza" to pierwsza książka podejmująca tematykę perfekcjonizmu, o jakiej słyszałem, dlatego traktuję ją jako pigułkę, w której mieszczą się wszystkie podstawowe informacje, a nie dzieło rozwijające temat. Jako taka ma u mnie pewne fory.

Od strony czytelniczej nie jest to specjalna frajda - podział na rozdziały, podrozdziały, sekcje podrozdziałów itp. skutecznie szatkuje temat na drobiazgowe kwestie, co nie sprzyja zaangażowaniu. Ale autorzy cierpliwie i powoli starają się przekazać to, co o tym zaburzeniu wiadomo - skąd się bierze, z czym się wiąże i jak się go leczy. Zainteresowani mogą wypełnić co najmniej kilkanaście różnych odpowiedzi na pytania. Przydadzą się one w dalszej części książki jako dane do diagnozy oraz podstawa planu samopomocy.

Autorzy wskazują na związki perfekcjonizmu z takimi zaburzeniami jak fobia społeczna, depresja, a także problemy dotyczące wyglądu (anoreksja, bulimia i inne). Podane są leki uznane za skuteczne w poszczególnych rodzajach perfekcjonizmu, ale generalnie twierdzą, że dobre efekty daje kwestionowanie swoich zawyżonych standardów i stawianie hipotez alternatywnych, ekspozycja, czyli metodyczne wystawianie się na sytuacje, które wydają się nam niedopuszczalne lub groźne w świetle perfekcjonistycznych przekonań, oraz unikanie przy tym "rytuałów", a więc automatycznych zachowań, jakimi staramy się reagować na takie sytuacje.

Książka jest dosyć ogólna - nie przesądza czy odbiorca wymaga tylko korekty, czy powinien się udać do specjalisty. W tym powinny pomóc właśnie wspomniane odpowiedzi.

Ciekawe, że perfekcjonizm może polegać zarówno na obsesyjnym robieniu czegoś, jak i równie obsesyjnym unikaniu pewnych czynności. Ważne, jak wielką wagę przykładamy do rzeczy, które nie są tego aż tak warte.

W sumie polecam, ale głównie ze względu na treść - forma nie jest zbyt interesująca.