To doskonała książka, przez którą zarwałem kilka nocy, tak trudno było się od niej oderwać. Wspomnienia Dominika Baczyńskiego (zresztą kuzyna Kamila) są tak barwne i tak niezwykłe, że czasami nie chce się uwierzyć, iż wszystko, o czym autor mówi, zdarzyło się naprawdę. Szczególnie dotyczy to losów ludzi, których spotykał na kolejnych etapach wojennej, a potem więziennej i zesłańczej tułaczki – od pospolitych przestępców, poprzez walczących z ustrojem, aż po ludzi ze szczytów komunistycznej władzy. Reprezentują oni spory przekrój narodowościowy i społeczny ówczesnego ZSRR – Rosjanie, Polacy, Ukraińcy, Żydzi. Dzięki ich historiom, które zajmują sporą część książki, możemy niejako dotknąć prawdy o tamtych czasach i o tamtych miejscach.

Zdecydowanie polecam! Dziwię się, że ta książka nie zyskała należytego rozgłosu. Moim zdaniem barwnością opisów i stylem narracji dorównuje ona "Kurierowi z Warszawy" Nowaka-Jeziorańskiego i wspomnieniom Karskiego.