Książka Krzysztofa Loski została pomyślana jako swoiste wprowadzenie do historii kina japońskiego, autor wybrał bowiem ośmiu reżyserów, których dzieła spotkały się z uznaniem widzów i krytyków światowych. Wśród bohaterów znaleźli się zarówno ci najwybitniejsi – Akira Kurosawa, Kenji Mizoguchi i Yasujirō Ozu – jak i nieco mniej znani w naszym kraju: Heinosuke Gosho – prekursor dramatów rodzinnych, Mikio Naruse – mistrz kina kobiecego, Keisuke Kinoshita – wszechstronny rzemieślnik, ceniony przez japońską publiczność, Masaki Kobayashi – twórca walczący z pozostałościami feudalizmu oraz Nagisa Ōshima – pionier Nowej Fali. Analizując filmy wymienionych reżyserów, Krzysztof Loska zwraca uwagę na kontekst historyczny i społeczny, pozwalający spojrzeć na dzieła artystyczne jako teksty kultury, dostrzec ich uwikłanie w dyskurs ideologiczny oraz związek z innymi sztukami, przede wszystkim z literaturą piękną i teatrem.

Krzysztof Loska – profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu Sztuk Audiowizualnych, zajmuje się filmem japońskim i kulturą współczesną, autor ponad stu publikacji naukowych, w tym jedenastu książek, m.in.: "Dziedzictwo McLuhana. Między nowoczesnością a ponowoczesnością" (2001), "Hitchcock – autor wśród gatunków" (2002), "David Cronenberg: rozpad ciała, rozpad gatunku" (2003, wspólnie z Andrzejem Pitrusem), "Encyklopedia filmu science fiction" (2004), "Tożsamość i media. O filmach Atoma Egoyana" (2006), "Poetyka filmu japońskiego" (2009), "Kenji Mizoguchi i wyobraźnia melodramatyczna" (2012), "Nowy film japoński" (2013).

[Universitas, 2015]