Bardzo dobra biografia Stalina, w której autor rzetelnie przeanalizował i krytycznie ocenił wszystkie możliwe źródła wiedzy o dyktatorze ZSRR.

Stalin był dobrym organizatorem, gdy pełnił funkcje administracyjne za Lenina, ale stał się wielkim zbrodniarzem, gdy przejął po nim władzę. Na biurokratyczne zdeformowanie państwa radzieckiego wpływ miały przede wszystkim zacofanie gospodarcze i kulturalne kraju oraz zniszczenia wywołane długą i krwawą wojną domową, ale z czasem także cechy charakteru Stalina, który obsesyjnie obawiał się opozycji w partii. Zbudował potężna machinę biurokratyczną i wywołał nieustający terror likwidując całą starą gwardię bolszewicką, która dokonała Rewolucji Październikowej. Wprowadził też niedopuszczalny za Lenina styl pracy partii, polegający na całkowitym zlikwidowaniu swobody dyskusji i absolutnym posłuszeństwie w stosunku do nieomylnego dyktatora.

Autor udowodnił, że były to praktyki antyleninowskie, wbrew propagandowemu poglądowi o stalinizmie jako kontynuacji leninizmu, który ma na celu zdyskredytowanie ruchu komunistycznego. Czy można postawić znak równości między przywódcą Rewolucji Październikowej Leninem, a jej grabarzem Stalinem? Najlepszą odpowiedź na to pytanie dała żona Lenina, Nadieżda Krupska, mówiąc w 1926 roku, że gdyby Lenin pożył dłużej, z pewnością siedziałby w stalinowskim więzieniu. Sam Lenin ostrzegał partię przed Stalinem w swoim liście do zjazdu, nazywanym „testamentem”, wskazując na brutalność Stalina, skupienie przez niego nadmiernej władzy i proponując zastąpienie go na stanowisku sekretarza generalnego WKP(b). Za nieposłuchanie tego ostrzeżenia życie straciło wielu komunistów z najbliższymi współbojownikami Lenina na czele. Autor starał się wyjaśnić, jak do tego doszło.