W czwartym tomie "Lekcji muzyki" Piotr Orawski omawia zjawiska, jakie zachodziły w dziejach muzyki po śmierci Jana Sebastiana Bacha, a przed powstaniem IX Symfonii Ludwiga van Beethovena. Autor prześledził drogę rozwoju form muzycznych, bez których trudno byłoby mówić o muzyce klasycznej. Sonata, wariacje, symfonia i koncert oraz kompozytorzy, którzy tym formom nadawali kanoniczny kształt, po to, by potem burzyć dopiero co ustalone zasady, są głównymi bohaterami tego tomu. Styl i swoboda, z jaką autor snuje swą opowieść, sprawiają, że "klasyczny" nigdy nie znaczy nudny, a zamierzchłe zdawałoby się kwestie nabierają życia.

[Kle, 2013]