Książkę przeczytałam zachęcona filmem o tym samym tytule. "Dzika droga" opowiada o samotnej wyprawie 26-letniej kobiety pieszym szlakiem turystycznym prowadzącym przez łańcuchy górskie zachodniego wybrzeża USA od granicy z Meksykiem do granicy z Kanadą, nazywanym PCT (Pacific Crest Trial). Cheryl Strayed przeszła tą drogą samotnie ponad 1700 km.

Nie jest to jednak przewodnik turystyczny ani opis mrożącej krew w żyłach przygody, chociaż emocjonujące momenty również tu występują. Dla Cheryl - ignorantki turystycznej droga jest trudna, ale do przejścia. Prowadzi m.in. przez zasypane śniegiem granie gór Sierra Nevada na wysokości ponad czterech tysięcy metrów n.p.m. i pustynię Mojave.

Bohaterka wyrusza na szlak przygotowana tak, jak się jej wydaje, że powinna być. Ze zbyt ciężkim plecakiem (który otrzymuje pieszczotliwe imię Monstrum) i w za małych butach. Po drodze mierzy się ze swoim obolałym ciałem nieprzygotowanym do długiej wędrówki, lękiem i porywczością, a przede wszystkim z żałobą po zmarłej cztery lata wcześniej matce. Wędrówka PCT to dla niej trzy miesiące długich okresów samotności i konfrontacji z samą sobą.

W "Dzikiej drodze" umiejętnie przeplatane są wątki wędrowania i retrospekcji z życia Cheryl. Ona sama dzieli je na okresy przed i po śmierci matki. Spokojna studentka i mężatka, po tym wydarzeniu zmieniła się w osobę niszczącą siebie i swoich najbliższych. Porzuciła studia, rozstała się z mężem, zmieniała wielokrotnie miejsca zamieszkania, pracę i kochanków, zaczęła przyjmować heroinę. Wędrówka po PCT ma być dla niej pokutą i próbą powrotu do równowagi życiowej. Z okładki (wyd. Znak, 2013) wiadomo, że udaną. Czas spędzony samotnie pozwala jej uporać się z uczuciami związanymi ze stratą matki i po zakończeniu wyprawy wrócić na porzucony tor życia.

Mam uczucie, że wszystko w tej książce: spotykani ludzie, krajobrazy i zdarzenia z podróży - jest lekko zamgloną scenografią dla tego, co dzieje się w głowie Cheryl. Doświadczenia wędrówki mieszają się z ciągle żywymi wspomnieniami dotychczasowego życia, od których kobieta nie potrafi się uwolnić.

"Dzika droga" wciąga, z dużą dozą humoru opisuje zmagania bohaterki z PCT, wiarygodnie oddaje jej przemiany i - uwaga! - wzbudza pragnienie samotnej wyprawy z plecakiem, ale raczej rozczaruje czytelników, którzy liczą na malownicze opisy przyrody Parków Narodowych USA.