"Już przy pierwszym spotkaniu pani Flora domagała się, abym wymieniła nazwiska wrogów, których mogłam sobie narobić. I chociaż nie wierzyłam, by jakiś czarownik mógł rzucić urok i sprowadzić na mnie chorobę, nie wierzyłam, że nazwanie kogoś po imieniu może zabić, zupełnie nie potrafiłam podać jakiegokolwiek nazwiska. Za każdym razem, kiedy pani Flora, uderzając w stół kulami, nalegała, bym to uczyniła, czułam w głowie całkowitą pustkę, jak pacjent, który ma na polecenie psychoanalityka wypowiadać wolne skojarzenia".

Antropolożka, która została również psychoanalityczką, relacjonuje tu dalszy ciąg swoich badań i przemyśleń na temat czarownictwa w Bocage'u w północno-zachodniej Francji. Stała się - początkowo mimowolnie - uczestniczką badanych przez siebie procesów. Niektórzy widzieli w niej zamawiaczkę, inni - ofiarę uroków. Tworzyła w ten sposób podwaliny pod antropologię "symetryczną", która traktuje obie strony komunikacji etnograficznej jako równorzędnych partnerów. Teraz powraca do materiałów dotyczących czarownictwa, stawiając pytanie, w jaki sposób "zaangażowanie emocjonalne" wpływa na konstruowanie dyskursu naukowego, w tym wypadku na temat czarownictwa.

Jeanne Favret-Saada jest autorką książek: "Śmiercionośne słowa, zabójcze uroki" (1977, wyd. pol. 2012); "Corps pour corps. Enquete sur la sorcellerie dans le Bocage" (wpółaut. Josée Contreras, 1981); "Le Christianisme et ses juifs, 1800-2000" (współaut. Josée Contreras, 2004); "Algérie 1962-1964. Essais d'anthropologie politique" (2005); "Comment produire une crise mondiale avec douze petits dessins" (2007).

[Oficyna Naukowa, 2014]