Autobiografia Bertranda Russella (1872-1970), wybitnego angielskiego matematyka, logika, filozofa i eseisty, przez biografów i krytyków nazywanego Wolterem XX wieku. Absolwent Cambridge, dyplomata, wykładowca w Cambridge, Londynie, Pekinie i na wielu uniwersytetach amerykańskich. Laureat Nagrody Nobla w zakresie literatury. Czterokrotnie żonaty.

Zainteresowanie budził zarówno ogrom problematyki poruszanej w jego publikacjach, nieco ekstrawaganckie, jak na lorda, wypowiedzi i poczynania, jak też burzliwe życie osobiste, ale miejsce w historii kultury zapewniły mu przede wszystkim osiągnięcia naukowe. Angielski pisarz Lytton Strachey umysł Russella porównywał do piły tarczowej: wszystkie jej zęby poruszają się jednocześnie i w przeciwnych kierunkach, ale ona, tnąc, posuwa się prosto do przodu.

Prosta, szczera i znakomicie napisana autobiografia składa się z trzech tomów. Prezentowany tom obejmuje lata 1872-1914, a więc młodość i pierwsze lata wieku dojrzałego, a także ukazuje ciekawy obraz obyczajowości wiktoriańskiej Anglii.

[Czytelnik, 1996]