Smutek jest tematem tej krótkiej powieści. Z każdej strony wyziera poczucie winy. Poczynając od okładki, której symbolikę odkrywa czytelnik dopiero po spotkaniu się z Hansem Frambachem, pracownikiem wymyślonego przez Hanikę niemieckiego urzędu zajmującego się archiwizowaniem świadectw ofiar Trzeciej Rzeszy – Instytutu Zarządzania Przeszłością, czegoś na wzór polskiego Instytutu Pamięci Narodowej. Hansem Frambachem, który pozostał sam na ulicach Berlina, sam w pedantycznym gabinecie ministerstwa wspomnień, sam w mieszkaniu z telefonem i winylowymi płytami z przeszłości; być może jest sam od urodzenia. 

(fragment recenzji Jerzego Lengauera)

Cała recenzja „Istoty rzeczy"  i innych nowości w zakładce Polecane.

Serwis BiblioNETka objął powieść „Istota rzeczy"  patronatem medialnym.

Oprac. Sylwia_