Wybitny historyk i znawca terroryzmu, Walter Laqueur, napisał: "Jeśli terroryzm jest propagandą poprzez czyn, to dziennikarze oraz telewizyjni reporterzy i operatorzy są najlepszymi kolegami terrorystów". Choć to teza szokująca, czyż nie jest zasadna? Czy nie dzięki mediom i dziennikarzom terroryści zdobywają to, o co im najbardziej chodzi - zastraszenie ogółu, zmuszenie władz do reakcji (choćby była to reakcja narzucenia policyjnego nadzoru nad obywatelami w ramach walki z terroryzmem)? Czy nawet ci dziennikarze, którzy są jawnymi i konsekwentnymi przeciwnikami terrorystów, pośrednio nie przyczyniają się do nadawania im społecznego znaczenia, wyższego statusu, nagłaśniania ich żalów i żądań? Czy władze i politycy nie korzystają z lęków nagłaśnianych przez media? Czy ich nie podsycają? Te pytania stawia najnowsza książka Tomasza Gobana-Klasa.

Prof. dr hab. Tomasz Goban-Klas jest socjologiem i medioznawcą, kierownikiem Katedry Komunikowania i Mediów Społecznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, był także profesorem w Akademii Obrony Narodowej. Pełnił funkcję sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej oraz członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, a wcześniej dyrektora Polskiego Centrum Informacji Akademickiej w Stanach Zjednoczonych. Jest naukowym globtroterem, wykładał w Europie i Stanach Zjednoczonych, wygłaszał referaty na licznych światowych konferencjach. Niegdyś zamiłowany podróżnik, obecnie osiadł we wsi Konary pod Krakowem.

[Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009]